Z H A N D E R 
"Sir, Mr. Chairman wants to see you." My secretary said. 
Inilapag niya ang isang folder ng papeles na pinapa-photo copy ko sa kaniya.
I checked my phone kung may message ba from him but there's no message.
"Where is he?" 
"He's in the lobby sir." She answered. "Should I tell him you're busy?" 
"No. Just tell him I am finishing something and will be down after this." 
"Okay sir." Bowed down before leaving.
****
'Marriage'
'Promise'
I can't forget that thought.
It's been a week since the talk with my mom and Zhander Taylor. And until now, I still can't believe that dad was very nosy with my marriage.
My mother has no say about it so it's not like I can blame and resent my father just because of it. But sometimes, parents, even in this period still are believing in beliefs. That they know the best for their child's marriage. But the fact is, fixed marriage doesn't work anymore in this period of time, cheating does.
"Sabrinah..." Ngiting-bati ni Chairman sa'kin.
Yes, Chairman... We decided to meet since matagal na nung last meet namin. Maliit pa daw ako no'n.
"Hello Mr. Chairman." I greeted back with a smile, of course.
"Hmm... Dalagang-dalaga ka na, and mas gumanda ka now that you're grown-up." Ngumiti ulit siya sa'kin.
Napangiti ako. Isang ngiti na may halong pagkahiya and is pleased somehow.
Focus Sabrinah... You're not here for sweet talks. You're here to decline the marriage...
Tumikhim ako.
"Thank you, Mr Chairman."
"Have a sit." He smiled. "Ano'ng gusto mo?"
"Actually... Mr chairman, pumayag akong makipagkita to talk about you and my dad's promise. "
" Oh yes, the marriage." He chuckled. "But wait, he isn't here yet." I furrowed my forehead.
"Who?" 
He just laughed. 
"Oh! There he is. Your husband, Zhander, haha." 
Bigla akong napatayo. "Why is he here?" Tanong ko kay chairman na turo-turo si Zhander.
"Why? Can't I be here?" Walang emosyong tanong ni Zhander saka umupo. "Why did you look for me. I'm very busy, do you know that?" He ask chairman. 
"What? You cannot make time reservation for your dad?" 
"Oh stop it. It was you who made me very busy and miserable in the first place." 
"That is why." Chairman smiled. " I'll give you a day off." 
Nanliit ang mga mata ni Zhander. 
"Why all of a sudden?" 
Lumapad ang ngisi ni chairman. Nagtaka ako nang tumingin siya sa'kin. 
"B-bakit?" Taking tanong ko. 
Dito, tumawa siya ulit.
"You'll have a date today. Haha" Naguluhan naman ako. Sino'ng tinutukoy niya?
"Here." May nilapag na maliit na note si chairman sa table na may nakasulat na address. 
"Ano namang gagawin namin diyan?" Tanong ni Zhander. 
Napaisip ako. Namin? 
"Take Sabrinah to that place." Sagot ng chairman. Meron siyang tinawagan sa phone niya.  Pagkatapos ay tumayo na siya.
"Sabrinah, come with me." 
Napakunot-noo naman ako, pero tumayo din naman at sumabay sa paglakad sa kaniya.
Huminto sandali so chairman at lumingon sa table namin kanina.
"Zhander, what are you doing?"
"What?" He asked, irritated.
"Go, get your car." 
"Tsk." Tanging nasabi nalang ni Zhander. Pabulong-bulong siya nang madaanan niya kami.  
Nang makalabas na kami sa café ay may isang lalaki ang lumapit Kay chairman. Sa suot at hitsura nito ay para siyang driver. 
"Mr chairman..." Sabi nito. 
"Hmm. Asan na si Zhander? " 
"May kausap lang po siya sa phone. May konting problema po yata sa kompanya." 
"Anong problema?" 
"Na-ospital daw po ang asawa ni Mr Ferrer kaya baka daw po mag-back out siya sa investment. " 
"Hmmn... " Bumaling ng tingin sa'kin so chairman. " Sabrinah..." 
"Sige lang po chairman, don't worry about me." Sabi ko. 
Sa susunod ko nalang siguro sasabihin na i-cancel ang wedding. Work pa naman ang priority ng mga billionaires and this seems to be a big problem. 
"Get in the car." Walang emosyong sabi or more likely utos ni Zhander. 
Hindi ko mawari kung galit ba siya o ano. 
" No thanks. I'll just take a taxi." 
"I said get in the car, I'll drop you off." Medyo tumataas na ang tono ng boses niya. Papalag sana ulit ako pero pumigil si chairman. Hinawakan niya ako sa balikat kaya napatingin ako sa kaniya.
"Just let him drive you home. Or he'll be pissed all day." Ngumiti siya sa'kin. 
"I'm in a rush so hurry up." Sabi ni Zhander. 
Tumango-tango ako Kay chairman. Pagkatapos ay naglakad na ako papunta sa kinaroroonan ng sasakyan ni Zhander. Pagkasuot ko ng seatbelt ay pinatakbo na niya kaagad ang kotse. 
Tahimik na tahimik sa loob ng sasakyan. Naka-focus lang siya sa daan at hindi nagsasalita.
"You can just drop me here." Sabi ko sa malapit sa bus stop. 
Tumingin siya sa'kin. Naghahanda na akong tanggalin ang seatbelt ko pero idiniretso niya ang sasakyan. 
"Seriously." Sabi ko ulit. 
"Do I have to repeat myself to you? Do you have difficulties in telling the difference between a home and a bus stop?" Giit niya habang palipat-lipat ang tingin sa'kin at sa daan. 
"Hindi naman nakakainsulto yang tanong mo no?" Sarcastic Kong sabi. " Nagpapaka- thoughtful lang naman ang tao eh." 
Umismid lang siya. 
"Diba may problema sa company niyo? Why did you insist of driving me home? As far as I know, work matters first for  billionaires ." Pagda-daldal ko. 
"And so? You want me to just leave the pitiful woman to take a taxi?"
"Pitiful? Me?" Tumaas bigla ang dugo ko. "Huh! Sana pala. Nakakahiya naman sayo na kailangan mo pang isakay sa kotse mo ang pitiful woman na katulad ko diba? " I rolled my eyes on him.  
Bigla siyang tumawa. 
"Hindi pa rin pala nawawala ang sarcasm mo sa katawan no?" Tawa-tawang sabi niya. 
"Tsk." Tanging sagot ko nalang. 
"If you really is thoughtful, come with me in the hospital." 
"Bakit, magpapagamot ka ba?" Pang-iinis ko sa kaniya.
"I'm serious." Biglang sumeryoso ang mukha na. " I don't know how to comfort someone and I presume that you know." 
"Not really." I said.
"Just this time." He begs with authority. " I'll give you what you want in exchange if you come with me." 
"Really? You'll do that?" Parang batang sabi ko. Tango lang ang sagot niya. " Gusto kong i-cancel ang wedding, pwede ba yun? Hindi naman kasi dapat-" 
"Deal." Puto niya sa sasabihin ko. Napangisi naman ako. Cool!
Pagdating namin sa hospital, tinanong kaagad ni Zhander ang room number ni Mrs Ferrer. 
"Room 30 sir." 
"Thank you." 
Sumakay kaagad kami ng elevator. 
Pagkabukas, hinanap pa namin ang room 30.  Sa palikuan ng hallway, may isang batang lalaki ang nakaupo sa bench. Nag-iisa at malungkot na malungkot tingnan. Nakayuko lang siya. Lumapit ako sa kaniya habang si Zhander ay dumiretso sa kwarto na kaharap ng bench. 
"Hey." I approached him. "Why do you look so sad?" Tumabi ako ng upo sa kaniya. Hindi niya ako pinansin kaya naman pumunta ako sa harap niya at itinaas ko ang mukha niya. Tapos ngumiti ako sa kaniya. 
"Hi." Ngumiti ako ng matamis na matamis. "What's your name?" Tanong ko sa kaniya. Nagtaka ako ng umabot ang isang minuto na hindi pa rin siya kumukurap at nagsasalita. Nakanganga na rin siya. 
Hala! Nagayuma ko ata ang batang to (｡♡‿♡｡)!!
Napabalik-upo ako nang lumabas sa harapan na kwarto si Zhander at si Mr Ferrer. 
Napatingin si Mr Ferrer sa'kin nang makitang hawak ko ang kamay ng batang lalaki na ngayon ay nakanganga parin habang nakatingin parin sa'kin. Nang lumapit si Zhander sa'kin at hawakan niya ako sa kamay ay napangiti si Mr Ferrer. 
"Nico..." 
Lumapit si Mr Ferrer sa bata at hinawakan ito sa kamay kaya dahan-dahan kong binitawan ang kamay ng bata. 
"Dad,"sabi ng bata. 
Kinarga ni  Mr Ferrer ang batang anak pala niya, na hindi ko alam.
Patayo na rin sana ako nang biglang nararamdaman ko na sumasakit ang ulo ko. Buti inalalayan ako kaagad ni Zhander. Bale napayakap siya sa akin. At dahil matangkad siya ay hanggang dibdib lang ako kaya amoy na amoy ko ang mabahong pabango niya.
Mas lalo tuloy sumakit ulo ko dahil dun. 
"Ang baho mo!" Diretsong sabi ko. 
"Ano?" Inamoy niya ang sarili niya. "Hindi naman ah. Nag-perfume ako, amoyin mo pa oh." Mas inilapit niya ang sarili niya sa'kin. 
Sinapak at tinulak ko siya nang mahina. "Lumayo ka, ayoko sa amoy mo." 
"Tsk. Ang arte nito." Reklamo niya. 
Napatigil kami ng mag-clear throat si Mr Ferrer. Nalimutan namin, May kasama pala kami. 
Tumawa si Mr Ferrer. 
" Congratulations, President Taylor." 
Sabi nito at tinatapik pa si Zhander sa balikat. 
End of chapter 5