"Si Sophia."
 
Nangunot ang noo ni Sandy sa sinabi na iyon ni Wilson nang maisara na nito ang pinto ng opisina ng asawa nya where they are suppose to talk.
 
"Si Sophia ang nagpa kidnapped sayo. Sya rin ang gustong magpa patay sayo, and there's no doubt na si Sophia rin ang nagpa kidnapped kay Aled." Tuloy tuloy na sabi nito.
 
"Wait, what? Si Sophia? Paanong-"
 
"Sandy, Sophia's been obsessed with Aled." Bumuntong hininga ito. "Kailan lang din namin nalaman. Mula kasi ng ma kidnapped ka at nalaman namin na sya ang may kagagawan noon, we tried to contact her as much as possible na hindi sya makakahalata. We used Aled to call her every now and then."
 
Hindi pa rin agad nagsisink sa utak nya ang lahat. Paanong ang napaka maarteng babae na iyon ang may kagagawan ng lahat ng nangyayari? Hindi sya makapagsalita.
 
"Did you know na engaged na before si Aled?" Tanong ni WIlson.
 
"What are you talking about?" Nanlaki ang mga mata nya. Umupo sya sa sofa na kaharap ng upuan na inupuan naman ng lalaki.
 
"May kambal si Sophia. Si Selphie. Family friends ang pamilya nila at ang mga Santillan. They were hoping na kapag lumaki na sila Selphie at Aled, they can get married. Mga bata pa lang sila ay pinaglalapit na sila." Kwento nito.
 
"A-anong nangyari?"
 
"Selphie died. Nahulog sya sa staircase ng mansion nila. Walang nakakita pero ipinagpalagay na aksidente. Although hindi mahal ni Aled si Selphie, i know, naging bahagi pa rin ng buhay nya ang babae. But when we found out na si Sophia ang may kagagawan ng pag kidnapped sayo, we thought na ito ang nagtulak sa kapatid nya para mamatay ito." Kwento pa ni Wilson.
 
Naitakip nya ang dalawang kamay sa bibig nya. "Oh God." Nanlalaki ang mga mata nya na tumingin sa carpeted floor.
 
"Then nalaman namin na sya rin ang nagbigay ng hit order sayo! Aled was so mad, but we calmed him. Ang sabi ko, since hindi pa naman yata alam ni Sophia na alam na namin na sya ang may kagagawan ng lahat, mag isip na lang kami ng mas magandang paraan para mahuli sya."
 
Unti unting namuo ang mga luha sa kanyang mga mata. Si Sophia pala talaga ang may kagagawan ng lahat!
 
"Where is she? Alam nyo ba kung nasaan sya?" Umiiyak ng sabi nya.
 
"Sandy, relax. You have to calm down. Hindi na madaling kalaban ngayon ang babaeng yun. She's insane, but sigurado ako na hindi nya sasaktan si Aled. She's so obsessed with him that she started all this mess."
 
"A-anong gagawin ko? Natin?" Naguguluhan na tanong nya. Inabutan sya ni Wilson ng tissue.
 
"Don't worry, Sandy. We are all here to help you. Ikaw lang ang hinihintay namin, actually."
 
"I still can't believe na ang maarteng babae na iyon ang may kagagawan ng lahat." Mahinang sabi nya. Oo, pinagseselosan nya ito. Paano ba naman, kung makipag usap ito kay Aled, parang bata na humihingi ng candy.
 
"Kahit kami rin. Specially si Aled. He thinks of Sophie as a childish woman but never na nag cross sa isip nya na kayang gawin ito ni Sophie. And yeah, na obsessed sa kanya ang babae."
 
"Oh God. Kahit na hindi nya sasaktan ang asawa ko, b-baka dalhin nya ito sa ibang bansa, or worse, itago ito." Muli syang nag-alala. Just the thought na hahawakan ng babaeng iyon ang asawa nya makes her sick!
 
"We believe na iyan nga ang plano nya. But Sandy, remember that Aled is our leader. He's very capable. Sigurado naman ako na lalaruin nya rin si Sophie. Let's just hope for the best. Lahat ng properties ng pamilya nila ay pina surveilance na namin."
 
"W-wala pa bang balita?"
 
Umiling ito. "W-wala pang nagreresponse kung may kahina hinalang galaw ang mga tao na nasa mga properties ng pamilya nila. Mostly kasi, mga katiwala lang ang naroroon, and knowing their family ay marami rami ang properties nila sa Pilipinas. But we got it all covered."
 
Tumango sya. "G-good. G-gusto kong updated ako sa lahat ng mga pangyayare. Keep me on the loop."
 
"Of course." Sagot naman ni Wilson.
 
Habang wala ang asawa nya, sya na muna. Sya naman ang magliligtas rito. Hindi nya hahayaan ang baliw na babaeng iyon na makuha ang asawa nya.
 
 
 
 
 
----------------------------------------------------------
 
 
 
 
Almost thirty minutes ng nasa byahe sila Dychie at ang daddy nya. Nag iisip sya ng way para makaalis. Kailangan nyang makibalita.
 
"Are you okay sweetheart?" Maya maya ay tanong ni Roberto. "You seemed tense..."
 
Umiling sya. "N-no, dad. I'm fine. Saan ho ba talaga tayo pupunta?" Kanina pa kasi ayaw sabihin ng daddy nya kung saan sila pupunta pero halatang giddy ito at excited.
 
"Just relax, Dychie. Makikita mo lang ang surprise ko."
 
So she did. Kinalma nya ang sarili. Hindi naman siguro sila gagabihin.
 
After an hour, they arrived in a village somewhere in Laguna. The village is prestine, at malalaki ang bahay. Matataas din ang mga gate, at mahigpit ang mga gwardya.
 
Tumigil sila sa tapat ng isa'ng itim na gate. Hindi nya halos makita ang bahay na nasa loob. Bakit sila andito? Kaninong bahay ito?
 
"Where are we dad? Kaninong bahay ito?" Tanong nya habang binubuksan ng mga bodyguard nito ang gate, kasabay noon ang unti unting pagka mangha nya ng makita ang bahay na nasa loob. "This is beautiful!" She exclaimed.
 
"Do you like it?" Her dad asked.
 
Tumango sya. It's a three storey house with an attic. Brown and peach ang interior ng bahay, at gold plated ang mga grills at terrace. Maganda din ang garden.
 
"Good. Because this is yours." Naka ngiting sabi ng daddy nya.
 
Nilingon nya ito. "W-what? M-mine?" Tinuro nya ang sarili.
 
Inakbayan sya ng daddy nya. "Yep, sweetheart. Almost two years ko na to'ng pinagawa. A fancy car and clothes wouldn't be expensive enough to give to you."
 
"My God! Thanks dad!" Yinakap nya ito. Excited syang pumasok. May mga furnitures na rin ito! It has three bedrooms and a maid's quarter. Wala syang masabi sa ganda at ka elegantehan ng style ng buong bahay!
 
But after a while, muli nyang naisip ang pinsan. Agad syang nag isip ng paraan. Bahala na.
 
She dialled a number. Prince's number.
 
 
 
-------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
Excited na nagsusukat ng mga bagong damit nya si Sophia ng tawagin sya ng isang katulong.
 
"Senyorita, g-gising na ho yung bisita nyo." Halatang takot ito.
 
Napatalon sa excitement ang babae. "Talaga? Okay na ba to'ng suot ko?"
 
"Opo. Maganda po." Sagot ng katulong.
 
"HIndi ba masyadong fit?" Tanong ulit nito. "Eh yung make up ko?"
 
"Senyorita, maganda pa rin po kayo."
 
"Good!" Sabi nito bago ibato sa katulong ang hawak na damit at aagd na umalis.
 
She never felt like this good. With Aled, on her house, with her. She won't worry kung magwala man ito or ang maisipan nitong tumakas. She keeps him sedated. Konting amount ng certain na gamot upang manatili ito'ng concious pero nanghihina. Gaano man ito kagaling ay hindi nito iyon magagamit dahil wala itong lakas.
 
Kasabay ng pagbukas nya ng pinto sa kwarto kung saan nya iniwan si Aled ay lumiwanag rin ang mukha nya. She saw Aled, sitting at the bedside. Nakatingin ito sa kawalan, sa open window.
 
"Gising ka na pala. Are you hungry?" Giddy na tanong nya.
 
Nilingon sya nito. "What do you want to do now?" Imbes ay tanong nito.
 
Nawala ang ngiti nya. "What do you mean?" Tumabi sya rito. Yinakap nya ang braso nito at hindi ito tumutol.
 
"What do you want?" Muli ay tanong nito.
 
"Wala naman ako'ng ibang gusto kundi ikaw at ikaw lang." Tila baliw na nakangiti pa rin ito.
 
He can see their reflection on the big mirror in front of them, on the left side of the terrace door. Itsura si Sophie ng bata na may bagong laruan. Hindi nawawala ang ngiti nito habang paulit ulit syang pinagmamasdan.
 
"Akin ka lang ha? I'll give you everything.."
 
Hindi sumagot si Aled. Alam nyang gumagawa na ng paraan si Wilson. At ang asawa nya.