Pawis na pawis si Sandy ng magising sya mula sa masamang panaghinip.
 
She looked at the clock at her bed's side table. It was just 4am.
 
Dali sali syang tumayo at binuksan ang ilaw. She went into the bathroom and washed her face, then looked into the mirror and asked herself what would happen if the killer who wanted her dead succeed?
 
Dumiretso sya sa terrace. She felt the cold wind in her face.
 
Madilim pa ang paligid at tahimik. She sat at the sofa and tried to relax. The looked at her cellphone and decided to call Prince.
 
"What's up?" Agad na sagot sa kabilang linya. Maingay ang paligid ni Prince at habang tumatagal ay lalong nagpe fade ang ingay, which means lumabas ito ng bar kung sakali mang nasa bar ito.
 
"H-hi. Kamusta?" She can feel her lips trembling. Gusto nya sana na mawala na ang animosity sa kanila ni Prince bago man lang sya mawala ng tuluyan sa mundo.
 
"I-i'm fine. Are you okay?" There's his concerned tone again.
 
"Yes, yes. Nangangamusta lang sana.."
 
"At this time? Alright. C'mon. What's wrong? Is it Aled again?"
 
"No, h-hindi. We're fine. Aled is fine, he's sleeping at his room and i just wanted someone to talk to so i called you. But i guess busy ka.." Parang bigla ay ang layo ng loob nila sa isa't isa. Prince is a celebrity and he's partying tapos bigla na lang syang tatawag out of the blue.
 
But he loves you.. Bigla ay tila may bumulong ng mga katagang iyon sa tenga nya. But it's not an excuse!
 
"No, pauwi na sana ako. I'll call you in twenty, okay?"
 
"S-sige." Then she heard his car's door before the line went off.
 
Bumuntong hininga sya. What was she doing? Kailan lang ay nagi-guilty sya ng sabihin ng Daddy ni Dychie sa kanya ang mga ginawa ni Prince dahil sa pagmamahal sa kanya tapos ngayon, sa kanya na naman sya tumatakbo. Wala na syang kadala dala.
 
Ang selfish nya.
 
Eh kung sa pag-aaral na lang kaya niya inuubos ang oras nya? Kung mamamatay sya, edi mamamatay sya. Nakakapagod mag isip. In the first place, kaya sya pumayag sa arranged marriage nila ng asawa nya ay dahil walang wala sila.
 
Hindi sya nahihiya na aminin iyon sa ibang tao. Tsaka, una pa lang, ang lolo na ng lalaki ang pumili sa kanya para mapangasawa ni Aled. Nagkataon lang na ayaw nyang mahirapan pa ang pamilya nya. It's not like she chose to live a dangerous life for having Aled as his husband.
 
Pero ano'ng gagawin nya? Sino ba ang dapat sisihin sa nangyayari?
 
Bahala na nga! Nagtalukbong na lang sya ng comforter at pinilit na matulog.
 
 
 
 
-------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
Aled woke up at 4:30am. Iiling iling syang muling humiga at pinilit na muling natulog pero hindi na sya makabalik sa pagtulog. Maaga rin naman kasi syang natulog kaya hindi nya na lang pinilit.
 
Agad nyang naisip na puntahan ang asawa sa kwarto nito.
 
He opened the door and quiclky closed it without a sound. Ayaw nyang magising ito. Alam nyang bihira na lang ito maka tulog ng mahaba at mahimbing. And he can blame his self for it.
 
Napangiti sya ng makita na nakatalukbong ito ng comforter. He was about to sit next to her when her cellphone in the bed side table alarmed. Napa kunot ang noo nya. Ang aga naman yata mag set ng alarm ni Sandy?
 
Kinuha nya ang cellphone upang i off sana ang pag alarm ng makita na hindi ito nag aalarm. Someone was calling her and it's Prince!
 
Inilapag ang cellphone at napatingala. Why is he calling her?
 
Hindi nagtagal at bumuo sya ng desisyon. Muli nyang kinuha ang cellphone at nagpasya na sagutin ang tawag ng lalaki.
 
"Sandy? I'm sorry i got caught up with the guard in the lobby. I thought tulog ka na.. or nagising ba kita?"
 
Naikuyom ni Aled ang palad. Are they talking while he thought she's already sleeping?
 
Inis na ini-off nya angh cellphone at mabilis na lumabas sa kwarto niSandy.
 
 
--------------------------------------------------------
 
 
 
Hindi pa man nakakabangon sa higaan si Renato ay inabot na ng asawa nya ang hawak nitong folder sa kanya.
 
"What is this?" Gulat na tanong nya.
 
"This was sent to my name a while ago. Look at it!"
 
He opened the eneveloped and saw pictures. Pictures of Dychie, the girl who went to their home claiming she was his brother's daughter.
 
Puro iyom kuha kung saan kasama ni Roberto ang babae. They were talking in a coffee shop and they seemed happy. Kalakip sa envelope ang copy ng birth certificate ni Dychie na bagamat DYCHIE CAMARAO ang pangalan, ay si Roberto ang nakalagay na ama sa document.
 
"Who sent you this?" He asked.
 
Umiling ang asawa nya. "I don't know." Nagkibit balikat ito. "I was about to call Yani but then, Aileen gave this to me."
 
"Sino pa ba ang may alam na pumunta sya sa atin? or maybe Roberto just wanted her to pretend to us.." Hindi nya mapigilan mag-isip ng masama. Kapatid nya ang pinag uusapan at mula pagkabata ay alam na nya ang ugali nito.
 
Hindi nya ikakaila na he was their father's favorite. Paano ba naman, palaging nakikipag basag ulo si Roberto at hindi ito mapigilan kaya unti unti na nawala ang amor ng ama nila sa kapatid nya. Na lalo nitong ikinarebelde.
 
He sighed.
 
"Just call Yani for verification. I can't just trust this." Tumayo sya at inilapag ang envelope sa bedside table.
 
 
 
--------------------------------------------
 
 
 
 
Just like what she decided, ang unang unang inisip ni Sandy ng umagang iyon pagka gising ay ang mga gawain sa school. Nagtaka sya ng hindi nag alarm ang cellphone nya at makita na patay ito at sa pag-aakala na lowbat at nag charge muna sya bago maghilamos at bumaba sa kusina.
 
"Mukhang maganda ang gising nyo senyorita." Salubong ni Aileen.
 
"Medyo." Malapad ang ngiti na sabi nya. Lumingon sya sa paligid at nagtaka ng makitang wala pa ang asawa. "Si Alejandro? Tulog pa ba?"
 
Napalitan ng pagtataka ang mukha ni Aileen. "H-hindi ba sya nagsabi sayo?"
 
Sya naman ang nagtaka. "Na ano?"
 
"Maaga po syang nagising at umalis. Ang akala ko ho nasabi nya na sayo na mauuna sya."
 
"What? Nagsabi ba sya kung saan pupunta?" Kinabahan sya bigla.
 
Umiling iling si Aileen.
 
Napatingala sya. May problema na naman ba sila? >.<