Chapter 49

Hindi na alam ni Dychie kung gaano nya katagal at kung ilang beses nyang tinawagan si Joshua upang kulitin na sabihin sa kanya ang address ng mga Santillan. She's so desperate.
 
She maybe a femme fatale to anyone but she's a person who values family.
 
Gaano man sya kaanghang magsalita, gaano man sya ka gaslaw gumalaw minsan, kagaya ng iba ay normal din sya at gustong makaramdam ng presence ng ibang relatives.
 
Gusto nya maramdaman yung feeling na may natatawag na TITA, TITO, PINSAN, LOLO, LOLA. But having or meeting her grand parents would be imposible now.. at may chance pa naman sya sa ibang nabanggit. Mas okay nga lang siguro kung may kapatid na babae si Aled but Aled can do.
 
She's not expecting naman na maging giddy at maging excited ang mga ito na makilala sya. Hindi rin naman nya nakakalimutan ang sinabi ng daddy nya na may issue ito at ang ama ni Aled. Aled looked dangerous. She's just wishing na huwag naman sana sya ipagtabuyan ng mga magulang nito.
 
She just wants a family.
 
"C'mon, Dychie. Prince is going to kill me! Don't make me do this." Joshua complained at the other end of the line.
 
"Hindi nya naman malalaman! Besides, sasabihin mo ba?"
 
"Of course not! At wala ako'ng balak na sabihin sayo."
 
"Please Joshua? Okay, let me do something for you in exchange of the information i want. Dali na!" Pamimilit nya pa rin.
 
"I have everything i could ever want. Don't try to bribe me. I'll hang up." sabi nito.
 
"Wait! Wait! How about I'll give you Audrina Bell's cellphone number?" Tukoy nya sa socialite na nakita nyang wallpaper ng cellphone ng lalaki.
 
She and Audrina attented the same school in Paris. Although she doesn't like the girl, she seems nice. There's just something about her that makes her think Audrina is easy. And.. she rally knows her cellphone number!
 
Hindi kaagad nakapagsalita si Joshua.
 
"I know you like her, very much! And hindi lang cellphone number nya ang ibibigay ko. You can also use my name so you and her can start a conversation.. you know.."
 
She heard Joshua let out a heavy breathe.
 
"C'mon Joshy! Walang makaka-alam.."
 
And the rest, ika nga, is history.
 
 
 
--------------------------
 
 
 
 
"Good Morning sweetpea!" A smack on her lips woke Sandy up.
 
Her head was rested on his arms while his other arms are around her waist.
 
Ahh, the wonders of going out of town and the ambiance.
 
"Good Morning. Ano'ng oras na?" She asked.
 
It's Sunday Morning and she feels great. Come to think of it, medyo namimiss nya rin pumasok sa eskwelahan ng maayos. Yung araw-araw?
 
"Six in the morning, baby." Sagot nito. Muli ito'ng pumikit at mas humigpit ang yakap sa kanya.
 
"Bangon na tayo.." Mahinang sabi nya rito.
 
"Five more minutes.." He said.
 
Napangiti sya. Kung pwede lang na hindi matapos, why not? But they need to go.. they need to go home. They need to go back. Tapos na ang pagiging NORMAL PERSON nila ng asawa nya. Kailangan na nilang bumalik sa pagiging asawa ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard na nanganganib ang buhay dahil nga asawa sya ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard and probably in the country.
 
She sighed.
 
"What' wrong?" dinilat na nito ang mga mata nito ng maramdaman ang pag buntong hininga nya.
 
"Babalik na naman tayo sa pagiging ala Mr. and Mrs Smith."
 
Natawa ito. "Hey, that's a nice movie. I like it."
 
Natawa rin sya. "Yeah. And speaking of a movie.. m-may race ka ba mamaya?"
 
"I don't race at this moment.. gusto mo ba manuod na lang tayo mamaya?"
 
She smiled and nodded.
 
"Okay."
 
Nauna syang bumangon upang maghanda ng breakfast at upang ayusin na rin ang mga dala nila. Dahil nagmamadali na, nagluto na lang sya ng bacon, fried rice at knorr mushroom soup. Syempre ay sumabay sa kanila si Mang Dado.
 
Before they left, sinabi na ni Aled sa katiwala na one of these days ay babalik sila upang i finalize na ang gagawing plano sa lugar.
 
They both left with a smile on their face.
 
Nakaidlip sa byahe si Sandy at nagising sya ng bumusina si Aled upang buksan ng mga katulong ang gate sa mansion. She looked at his wrist watch, pasado isa'ng oras lang ang byahe nila.
 
Kapwa sila pinagbuksan ng pinto ng mga kasambahay.
 
There came Aileen running toward her.
 
"Oh, Aileen!" Bati nya. Kaagad na nangunot naman ang noo nya ng makita na hindi ito nakangiti at tila kinakabahan. "What's wrong?"
 
"May bisita na dumating kanina."
 
"Oh? Sino?"
 
"Anak daw sya ng kapatid ni Senyor Renato na si Roberto. Pinsan daw sya ni Senyorito." Bulong nito sa kanya.
 
Lalong lumalim ang kunot ng noo nya. "What?"
 
Tumango tango si Aileen.
 
"Baby? Come. Pumasok na tayo." Aya ng clueless na si Aled.
 
"S-salamat ha? Sige bumalik ka na sa kusina." Sabi nya kay Aileen.
 
Inakbayan sya ni Aled at sabay silang pumasok sa loob ng mansion, only to be shocked to see kung sino ang bisita na sinasabi ni Aileen.
 
The girl who's always with Prince... DYCHIE.
 
 
 
 
 
------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
Okay.. here you go.. Sabi ni Dychie sa sarili ng makitang papasok na ang mag-asawa.
 
Nakita rin nya ang pagkagulat sa mukha ng mga ito.
 
Tumayo mula sa pagkaka upo ang mama ni Aled.
 
"Aled, Sandy, glad you came home earlier." Nakangiti na sabi nito. "Come, i want you to meet someone."
 
Aled looked like he frozed or something. She saw how Sandy hander her hsuabnds hand at hinila ito palapit.
 
"This is Dychie. Dychie Camarao. She's Roberto's only daughter."
 
"What?" Mahina ngunit madiin at puno ng pagkagulat na sabay na sabi ng mag-asawa.
 
She was gripping her hands literally. Natatakot sya sa magiging reaction ng mga ito. She was a nobody for them.
 
"Yeah.. apparently hindi rin alam ni Roberto na may anak sya until some years ago."
 
"How did you know she's for real? I mean--" Agad na sabi ni Aled. Tumigil ito'ng magsalita ng makita nyang humigpit ang pagkakahawak ni Sandy sa braso nito.
 
"N-nice to meet you, Dychie. I'm Sandy, I'm Aled's wife." She handed her her hands, which she gladly accpeted.
 
"S-she brought her birth certificate and she came to meet us.." Mahinang sabi naman ng mama ni Aled.
 
Is it her or they seem to not in a good terms?
 
Aled just looked at her then lef. Sandy stayed.
 
"P-pagpasensyahan mo na, ha? H-hindi yata sya nakatulog ng maayos.." Paumanhin nito.
 
Ngumiti at tumango sya. AWKWARD!
 
Bakit ba hindi nya napaghandaan ang ganitong moment?!
 
Curse you, Dychie!
 
Nilingon nya ang mag-asawa.
 
"T-tita, Tito, aalis na po ako. I-i just came to meet you finally." She smiled.
 
"Why so soon? i mean, you could stay even just for a while.."
 
"O-oo nga, Dychie. We can talk for a little bit. I can give you a tour if you want." Out of the blue ay muling nagsalita si Sandy. She sounds very accomodating.. pero hindi nya talaga alam bakit parang ayaw nya magtiwala dito.
 
"S-sige.." Ano pa ba magagawa nya?
 

Book Comment (626)

  • avatar
    Gela Malit

    so very nice

    25d

      0
  • avatar
    Har Len Lampago Conserman

    ang ganda ng story!! confuse lng aku sa pamagat nya

    25/03

      0
  • avatar
    Daisy Padiernos Pario

    maganda. nkkakilig

    17/03

      0
  • View All

Related Chapters

Latest Chapters