-PROLOGUE-
"HEATHER WHERE ARE YOUU!!!" Sumibol ang kaba sa aking dib-dib nang marinig ko ang boses nya. His home. Ngali-ngali akong napalabas sa cr at itinago ang Pregnancy Test sa bulsa ko.
Nakita ko siya malapit sa pintuan and even from a far alam kung lasing siya. Kitang kita ko ang sakit sa kanyang mata but his expression says how he hates me.
Lumapit siya sa akin at biglang hinawakan ang bewang ko at pwersahang pinalapit sa kanya. Amoy na amoy ko ang alcohol na ininom niya kasama nang dumadagundong na tibok nang puso ko dahil sa kaba but still, I can't hate him. Nangingibabaw parin ang pagmamahal ko sa kanya sa kabila nang kasalanang nagawa ko.
Mapusok niya akong hinalikan habang unti-unti niyang tinataas ang aking kasuotan. Even with his kiss he torments me. Unti-unting tumulo ang aking luha. Pinagpatuloy niya ang paghalik sa akin. Parusang halik if I am to describe it.
I was silently crying not for the punishment I am receiving but for the pain I have caused him. It pains me to see him suffer like this.
Bigla siyang napatigil nang makita niya akong tahimik na umiiyak. Tinulak niya ako at napasapo sa ulo niya. For a second, I thought I saw a glimpse of sorry in his eyes for what he just did, pero napalitan rin agad ito nang galit. He stormed out, out of my sight and left me crying. Rinig na rinig ko ang malakas na pag sara niya sa pinto nang kwarto namin.
Seeing him hurting so much weakens me. My tears started to stream down my face, knees are trembling, and as I felt my heart slowly crashing.
Naghihinang napaupo ako sa sahig. Umiiyak na hawak ko ang Pregnancy Test na pasekreto kung pinabili sa kaibigan ko.
Diko alam kung matutuwa ba ako o mangangamba dahil sa resulta nito.
I am pregnant and the the two red lines emphasizes it.
Buntis ako pero di ko magawang maging masaya dahil sa kasalanang nagawa ko. Nagkasala ako sa Ama nang magiging Anak ko.
I never cheated but I played with his heart and lied to him out of love. Iyak lang nang iyak ang nagawa ko habang iniisip kung ano na ang magiging kahihinatnan ko at nang aking baby.
What have I done? I have changed him far from the Man who loves Heather to the fullest. I have changed the Mafia Boss who loves Heather with all of his heart. My sin changed him into a heartless Man.
I played the heart of a Mafia Boss whom I trully love and now he's tormenting.
-Chapter 1-
Lies of Love
-HER P.O.V-
"Have you seen Heather?" Rinig kung tanong ni Xavier sa katulong namin. Igik akong napatawa dahil sa kalukuhan ko. Kanina pa siya di mapakaling naghahanap sa akin.
Sanay na kasi siyang sa kada gising niya mukha ko agad ang bumubungad sa kanya and this was a first na gumising siya na wala ako sa tabi niya. Tapos recently, we have this arguements about him and his job. Ayun I kept threatening him na iiwan ko siya pag di niya atleast man lang icontrol yung temper niya ay baka mapatay niya lahat nang tauhan niya. I really hate how he's temper goes out of the limit talaga. 
So ayun dahil mahal na mahal nga daw ako nang damuho, he will try to control his temper daw basta diko na uulitin or magtatry na maglayas. Tas heto ako ngayon pinaglalaruan siya hahaha.
Di ko naman talaga planong paglaruan siya kasi iihi lang talaga ako pero ang O.A kasi eh. Natutuwa lang kasi ako everytime napapraning siya kakahanap sa akin. Yung mukha niya na parang natatae na ewan na gwapo parin naman syempre. Xavier ko yan eh.
"IF YOU CAN'T FIND HER THEN I WILL FIRE EVERY SINGLE OF YOU!!!" Nanlalaki ang matang napatingin ako kay Xavier sa bukana nang cabinet na pinagtataguan ko at saka lumabas. This man and his short temper. Nako talaga. Natakot pa tuloy si Aling Demmy sa banta niya.
"Xavier naman ang O.A mo talaga!" Saad ko tsaka kiming napa smile kina Manang na nadamay pa sa kalukuhan ko.
"Sorry po. Wag nyo nalang pansinin si Xavier nag miminupause lang yan." Saad ko sa kanila at natawa. Natawa nga si Aling Demmy sa sinabi ko pero agad napaubo nang masama siyang tingnan ni Xavier. Nakakatakot talaga tong isang to. Yung tipong parang papatay sa tingin. Glad that, of all the living creature, it's me who has the power to tame this adamant and hot tempered magnate.
"You have me worried." Saad niya saka ako niyakap. Ang O.A talaga may pagyakap yakap pang nalalaman pero I admit kinikilig na naman ang lola niyo. Pero minsan talaga dausdus to the max tong pagka immature ni Xavier na minsan sarap nang hambalusin. Control his temper daw. Tsk. 
Niyakap niya ako tila halos isang dekada kaming nagkahiwalay. Ramdam na ramdam ko ang baril sa tagiliran ng bewang niya. Di na ako nagulat pa since in his line of business and work he never let his guard down.
"Let's go have our breakfast at magready ka kasi Ihahatid pa kita sa school mo." Ani niya kaya agad akong tumalima.
Yes nag-aaral pa ako and I am in my fourth year college taking up as a culinary chief. 
After namin mag breakfast ay agad akong nag-ayos.
Agad kung binuksan ang pinto nang kwarto namin ni Xavier nang matapos ako and I saw him waiting outside the door. We walked downstairs while he was holding my hand. And the feelings so endearing having him held me as if I'm his only queen.
Xavier as he is opened his Porsche Carrera car and helped me in. With him, chivalry's never been dead. Being with this man I get to experienced how the old times couple scenarios worked back then.
Nagtitinginan na naman ang lahat nang students pagdating namin and they never got tired paying attention and fantasizing my Husband. That's why I hate it paghinahatid niya ako which is nangyayari every single day pag may klase.
Girls were drooling at him every time at nakakairita talaga. Kung pwedi ko lang dukutin mga eyeballs nila ay ginawa ko na. Nagpaplano na nga ako na pilitin siyang magpatattoo sa noo niya nang "I am a Married Man" para matigil natong mga haliparot nato kakatingin at kakapantasya sa kanya. But what can I say? Xavier is a very defined masterpiece of genes. Kasi walang hiya, napakagwaping naman talaga nang asawa ko. Mala Adonis pa ang katawan kaya ang sarap talagang tingnan. With that thought ay halos masampal ko ang sarili ko dahil sa kawalang hiyang pinag-iisip.
"Call me kung mag la-lunch kana and I'll be here." Ani niya sabay halik sa sa labi ko take note tumagal yun nang 30 seconds yes malanding nilalang talaga si Xavier. Bawal PDA sa school pero may exemption kay Xavier lahat kayang manipulahin niya when it talks about kalandian. He is so possisive na wala siyang pakialam may makakita man sa amin o wala. 
Xavier is a man of few words and you won't expect him to spill something out of his head that is so unusual of him. But then when it comes to me and his possessiveness, well expect the unexpected. 
Alalang alala ko pa nung naisipan nameng mag star gazing sa rooftop nang kompanya niya. Tahimik na tahimik kami noon and we were just enjoying the silence yet we were appreciating the presence of each other and he suddenly muttered something out of the blue that made me laugh to death. 
"Will you wear a shirt with my face printed on it cause I'll have thousand of it made for you... right this very moment." Agad akong napalingon sa kanya siraulo talaga heto ako't iniisip kung gano ka sweet ang pag-e-e-star gazing namin appreciating each others overwhelming presence pero yun pala nasa isip niya.
"Siraulo kaba?" Di makapaniwalang tanong ko. Adik ata to eh.
"I can't stand men looking at you thinking that I don't own you. I don't want them to have the slightest idea of even fantasizing or to even think of you. I could have an hectire of cemetery ready for them." He said seriously with his eyes intently looking at me with full intensity. Adik talaga kaya ayun nasapak ko. Napaka possisive talaga.
I can also still remember nung hinalikan niya ako dito sa school tapos ayun galit na galit ang School head namin kasi bawal nga kasi nasa rules and regulation. Then naging talk of the school ako walang hiya ako patalaga eh yung iba nga halos gawing motel natung eskwelalahan. Kung sa ganun di naman kigandang mga nilalang kaya di rin napapansin hahahah. Eh si Xavier nang pinag-uusapan eh kaya ayun na guidance ako tas nalaman ni Xavier kaya ayun tanggal school head namin.
Honestly, naguilty talaga ako dun kasi nang dahil sa kalandian ni Xavier nawalan nang trabaho ang Prof namin. So ayun nga balik tayo. After Xavier kissed me nagpaalam na ako sa kanya kasi plano pa yata niyang ihatid ako sa room nako talaga kay gandang nilalang ko na pag ganun.
Nang makapasok ako sa room ay binati agad ako nang mga kakalase ko and everyone of them calls me Heather My teacher, my friends, my classmates and even Xavier calls me Heather. 
Umupo ako malapit sa bintana nang classroom at nahulog sa malalim na pag-iisip. Flashes of past is roaming over my head taking me away from what is happening inside the classroom. I'm too bothered to listen to whatever our Professor is discussing.
Gusto kung maging masaya but I can't be. Gusto kung maging totoo but the possible result of it would be heart shattering knowing how Xavier loves Heather. With out that name I am nothing to him. I know this won't last forever. Alam kung one day makakarma ako but I have my promises to keep and I can't ever break it.
Lutang lang akong nakikinig sa klase at thankfully wala kaming laboratory ngayon kaya chill chill muna ako sa buhay habang nag-iisip kung kailan ako mamatay but surely reserved na yun pag nalaman ni Xavier. I want to enlighten my mood pero diko magawa. Only Xavier could make me smile pero thinking of him again makes me wanna cry.
Nang mag lunch na ay nagtext na ako kay Xavier wala pang 30 minutes ay nakadating na siya. Surely hinayaan na naman niya ang kapatid niya sa kompanya nila. Hays naaawa tuloy ako kay Oliver. Poor soul.
Agad akong pumasok sa sasakyan ng pinagbuksan ako ni Xavier nang pinto. Oo, ganyan siya ka O.A but at the same time a gentleman.
Pagpasok na pagpagpasok palang niya ay sinalubong niya agad ako nang mainit na halik.
" Damn! I missed you." Ani niya kaya natawa ako.
"Apat na oras lang tayong nagkahiwalay pero parang isang taon muna akong di nakita." Natatawa kung saad sa kanya.
" Tumigil ka nalang kaya sa pag-aaral. You know you can be my partner I have positions for you taken care off." Sambit niya kaya nasapok ko siya. May lahing buang talaga tong monngoloid nato.
"Nasisiraan ka naba?" Nako kung diko lang to mahal nabaon ko nato nang buhay.
"Yeah...Im crazy thinking over you... you see? Di kana mawala sa sistema ko. You became a part of it and with out you I doubt if it'll function again just the way it used to be. " saad niya sabay kindat pa ba't ba ipanaglihi to sa kalandian si Xavier? 
Diko mapigilang mamula dahil sa mga pinagsasabi feeling ko madadali ako anytime sinusumpong siya nang kalandian ft. Kadaldalan.
He was just teasing me about me blushing hanggang sa makarating kami sa restaurant na kung saan kami kakain. Minsan masarap talaga iumpog eh. Nakakapurwesyo nang puso.
Kumain kami while we talked about random things at pagkatapos ay hinatid niya ulit ako sa school and as usual pinagtitinginan ulit kami.
He insisted na ihahatid niya ko kahit patungong lobby lang daw. I refused but seeing how determine he is ay wala nakong nagawa. HHWW (Holding Hands While Walking) kuno kami ayun pinagtitinginan na naman kaming dalawa. Kaya I hate it pag hinahatid niya ako. Malapit na kami sa lobby nang mapansin ko ang isang lalaking titig na titig sa akin. Di ko sana mapapansin ngunit dahil sa paghigpit nang hawak ni Xavier sa kamay ko ay nalaman ko ang dahilan. Nako po sinusumpong na naman nang selos.
The man we're just looking intently at me kahit alam pa niyang magkahawak kamay kami ni Xavier. I bet 4th year college narin to.
Bumitaw ako sa pagkakahawak ko kay Xavier that made him stop and look at me with his Face na magkasalubong ang kilay. I smiled to give him my assurance and snake my hand around his waist and that made him smile. Pero wala nabalik parin atensyon niya sa lalaking halos tunawin na ako sa tingin. Nako po tayo ngayon.
"You'll be blind any second from now... if you won't take your eyes away from my Wife.." Mahina ngunit my diin na saad na sambit ni Xavier sa lalaki. Tila nama'y nabalik ito sa realidad at agad nalipat ang atensyon niya kay Xavier.
He gulped as I felt him tensed nang magtama ang mata niya at ang mata ni Xavier na makikitaan mo nang galit and above all selos.
"A... I'm sorry.... I didn't mean to..." Ani nito at tila nabahag ang buntot at nagmadaling maglakad papalayo sa amin.
Gusto kong matawa di dahil sa naging reaksyon nang lalaki ngunit dahil sa mukha ni Xavier na para bang engot. He has this serious face near to pouting but brows near to meeting each other makes his face so cute.
"Ang O.A nahumaling lang yung tao sa kagandahan ko. Tsk..tsk.. Your temper again." Ani ko habang napapalingo pa.
"Why? You enjoy seeing him stare at you like a stupid crap...You see woman.. You aree......" Di paman niya naiitutuloy ang litanya niya ay pinatahimik ko na siya gamit ang kamay ko.
" Dami mong daldal mah pa you see, you see kapa...Malalate nako cige na ba bye na!" Pagatataboy ko sa kanya. San pa mauwi kadramahan niya. Ewan ko nalang.
Nang matagumpay kong mapaalis si Xavier syempre with pahabol kalandian niya ay dumiritso agad ako sa Library to meet up my bestfried Luna since vacant ko ang 1pm to 2pm.
"Ui Himala Fed di sinulit ni Mister Xavier ang vacant time mo. Nakakatampo kana hah! Di mo nako love." Pabulong na sabi ni Luna sa akin pero halos masapak ko siya dahil sa sinabe niya. She's the one who calls me by my name pag kami lang even if I forbid her.
"Alam mo Luna san ba ang perfect place to die. Gusto ko nang mamatay. I can't live like this anymore. I love him but I can't do this to him. He's just too precious." Diko mapigilang magdrama sa harap ni Luna. Sa kanya lang ako nakakapagshare nang mga bagay-bagay because she's the only one who knows our secret.
"Aokigahara "the suicide forest". Dun pwedi kadun magpakamatay Fed but my suggestion maglas las kanalang sayang pamasahe mo pag ganun." Ewan ko ba kung totoo ko ba talaga tong kaibigan. I gave her my death glare saka iningusan to. She just put her hand both up high tsaka malukong nangite.
"Pero Seryuso Fed pinili mo yan. You have options pero mas pinili mo yan dahil sa pagmamahal mo. If I am to say my opinion. Tell him the truth at bahala na kung ano ang magiging resulta atleast you got to say the truth. Making it any longer will only give you both deeper wounds. Pero wala..ginusto mo magdusa ka habang masaya ka. Humans ain't perfect sometimes we have to be selfish and your being one. I can't judge you dahil may malalim kang rason. But it is how the world works Fed eh all I can say is you have your option." Seryusong saad ni Luna and she was really right kaya mas nagkaproblema pa ako. I have options ngunit pinili ko to. Diko lang talaga mabitawan ang nagawa kong pangako pero now I have heard Lunas opinion tungkol pa bato sa pangako? o nagiging makasarili na nga talaga ako? Hays buhay parang life.
Me and Luna bid our goodbyes nang malapit na maubos ang oras nang vacant ko.
Hanggang sa bumalik ako sa room my mind is still debating what to do hanggang mag dismissed kami. Diko pa na itetext si Xavier na nag dismissed na kami ay nasa harap na siya nang eskwelahan.
Akala ko lalabas siya para buksan ang pinto which he usually do pero nakaupo lang siya sa upuan niya at di lumabas.
Ako na mismo ang nagbukas sa pinto nang kotse niya at bumungad sa akin ang nagtatanong niyang mata na may halong galit. Agad niyang pinaharurot ang sasakyan niya habang dama ko ang kaba na tila diko maipaliwanag.
This is not him. Anong nangyayari sa kanya ?
-End Of Chapter 1-