-HER P.O.V-
Kaba ang nadadama ko habang nakatingin kay Xavier. I have only seen him like this once nung malaman niyang gusto ako ni Rage. Rage is a son coming from a conglomerate family and behind their business he runs a mafia organization. Xavier and Rage had their partneship since 5 years ago pero nasira lang to dahil nagkagusto si Rage sa akin. Rage was my Bestfriend and Xavier's close childhood friend also but then Xavier forbids me to be near him.
I can still remember how furious yet at the same time worried and threaten Xavier was that time.
*FLASHBACK*
"Why didn't you tell me about Rage!" Galit niyang tanong sa akin dahilan para yakapin ko siya to calm him down. Hugging him is my way to help him calm down ganito lang ang ginagawa ko pag nagagalit siya sa akin.
"Ikaw lang ang mahal ko and you know that. The fact na gusto niya ako won't change my love for you." Sabi ko sa kanya and I saw how he smiled as he held my chin as he lower up his head. Oh! Ayan may lahing Bipolar talaga. Naiisip ko na ngaring ipamental to eh.
" I can't stand losing you. Any sign of treats that may take you away from me, as soon as possible I will get rid of them even if it means killing." Nanlalaki ang mata kong tinignan siya. He's really brutal and I can't let him be.
"Sira ka wag mong papatayin si Rage Ninang ko mommy niya. Ninang ko ninang mo narin! Wag kang monggol.." I saw how his eyes lighten up saka mahinang natawa.
" You never fails to bring laughter in me." Ani niya at niyakap pa ako nang pagkahigpit-higpit sabay halik sa noo ko.
"Tara na nga kain na tayo." Pag-aaya ko sa kanya kasi nagugutom nako kanina pa.
"Wait dahil ginalit mo ko you owe me one." Bigla niyang sambit habang nakikita ko ang namumuong kalandian sa mukha niya.
"Owe you one? mukha mo! nakakastress ka...kulang nalang patayin mo si Rage kanina. Yang temper mo talaga." Diko mapigilang masermonan siya. Kasi kanina halos maihi ako sa takot ng tutukan niya nang baril si Rage. My God magkaibigan po sila. Naguiguilty tuloy ako. Guilty to the fullest pa, kasi sinunug niya ang Bugatti veyron na sasakyan ni Rage ang pinakakamamahal na sasakyan ni Rage dahil sa galit niya at dahil daw di niya to napatay dahil sa pagpigil ko. Minsan nakapagtataka ang logic nang isang to sa buhay.
Yes ganun po ka unpredictable si Xavier pag galit yung tipong maiihi ka sa kaba kasi anytime pwedeng dumanak ang dugo. Buti talaga napigilan ko rin si Rage sa pagganti sa kanya. Nako sa pangalan palang ni Rage parang papatay narin. Lahing mga mafia pa naman tong mga siraulo nato.
"Tara na nga kakainin pa kita."Halos mawalan ako ng dugo sa sinabi niya. Walang hiya talaga ang landi talaga. Kaya ayun nasapok ko nang wala sa oras habang tatawa-tawa siyang nakaakbay sa akin.
*End Of Flashback*
Di ako mapakali sa pinakikitang kaibahan ni Xavier ngayon. Dumating kami sa Mansyon niya and what made me utterly shocked kasi bigla niyang hinugot ang kamay ko the moment nakalabas ako sa kotse. Di naman masakit ang pagkahugot niya sa akin but I can sense anger in him.
"Xavier ano ba?" Diko mapigilang mataasan siya nang boses dahil narin sa kaba ko at sa paninibago niya.
Di niya ko pinansin. He kept dragging me untill nakarating kami sa kwarto namin.
Binitawan niya ako... as he face me with sadness in his eyes and anger in his face.
"Who aree... you?" Halos mawalan ako nang dugo sa sinabi niya. I can't say a word but a tear fall right down to my cheek at hindi dahil alam kung madadali talaga ako sa sekreto ko but a tear seeing how hurt he is.
"You played me and made me look like a fool.. How dare you plays the heart of a Mafia Lord?" He asked with his tone of sadness.
And all I did is cry seeing him in pain out of my sin. It torments me.
What have I done?
A/N: Part Two pato RBP po Guys and leave your comments and reaction para mas ma inspire ako hehehe... pa promote narin thankkk uuuu😘😘😘😘
CHAPTER 2 (CONTINUATION)
A GLIMPSE OF THE PAST
-HER P.O.V-
*FLASHBACK*
"AMETHYST FEATHER!! SIGE NA NAMAN OH!!! PLEASEEE UWI KA MUNA NANG PILIPINASSS!!" halos mabasag ang eardrums ko dahil sa lakas nang boses nang kambal ko.
"Ano ba Heather? Plano mo ba akong bingihin?"Sagot ko sa kabilang linya.
"Tsaka uuwi naman talaga ako dyan pero di pa naman December Sis kaya hintay-hintay muna." Sabi ko sa kapatid ko habang rinig ko ang pagbuga niya nang hangin.
"I have something to tell you Fed..." bigla niyang ani sa malungkot na boses.
" What is it Heather?" Tanong ko sa kapatid ko. May hihilingin na naman to.
"Nasa hospital na naman ako..." Sabi nito sa mahinang boses agad kung binaba ang tawag at kumuha nang maleta sa kwarto habang kinuha ko ang passport ko. Kaba at pag-aalala ang nadadama ko sa tuwing isinusugod si Heather sa hospital if pwede ko lang iwanan si Dad dito sa U.S ay ginawa ko na para makapiling ang kapatid ko sa Pilipinas kaya final nato ngayon pipilitin ko si Dad at si Tita Alby.
"Oh Bat nakaimpaki ka Feather?" Takang tanong ni Dad sa akin.
"San ka pupunta Amyy?" Tanong nang step mom ko calling me by my first name.
"Im going back to Philippines Mom... sinugod na naman si Heather I just can't stand here. I need to be with my Twin... please consider my Request Tita alam kung maiintindihan rin to ni Jack...But I need Dad to be with me for Heather.." Pagmamakaawa ko sa step mom ko and I know she will understand me as she always do. Di lang maiwanan ni Dad ang halfbrother ko na may sakit rin kaya minsan lang syang nakakapunta nang pilipinas to visit Heather.
Nakauwi kami nang Pilipinas at kasama ko si Dad. We hurried to the hospital and seeing Heather made me cry. She's lying in bed and lost a lot of weights.
Me and Emythst Heather is an Identical twin kahit sa laki at taas namin ay magkaparihong pareho kami specially our faces pero ngayon malaki ang ipinagbago nang physical niyang anyo due to her illness. She has a heart congenital disease kahit mula pa noon but she did look like as healthy as me.
"Ba't di mo kami sinabihan Heather?
Di parin ba alam to ni Xavier?" But instead answering me ay..
" Promise me something Feather... please I need you to promise me.." nagdadalawang isip man ay napatango ako kay Heather.
"Di alam ni Xavier ang sakit ko... and I've been away from him for months ang alam niya ay nagbabakasyon ako.. I can't afford to hurt him Feather... and I know you know that... too many loses in his life and it'll be his downfall pag nawala ako Feather..." Hearing it from Heather ay alam ko na ang nasa isip niya.
Back when we were just a fresh graduate from elementary ay binisita ko siya and it happened na magkikita sila ni Xavier that time pero unfortunately nagka asthma si Heather kaya naging ako siya. Naging si Heather ako sa harap ni Xavier at thankfully di niya napapansin. Everytime na vivisit ako dito sa pilipinas ay nangyayari ito nang paulit-ulit.
" Don't tell me? Heather!? I can't do that... Tama na yung panluluko natin sa kanya. It's not right.... It's unfair" Diko mapigilang lumaki ang boses ko sa harap ni Heather pero nangungusap ang mata niyang nakatingin sa akin untill nakarinig ako nang di kaaya-ayang tunog sa apparatus niya. Kitang kita ko ang panghihina niya at ang pangkakapos niya nang hininga.
"Tawagin mo ang Doctor Elena!" Agad na saad ni Daddy sa totoong Mommy ko.
"Dad..." naghihikapos sa hiningang tawag ni Heather kay Papa.
Diko marining ang pinag-uusapan nila but I saw dad cry saying sorry for the time he lost bieng with Heather. Iyak ng iyak lang ako sa gilid seeing my twin sister in pain.
"Amythsyt Feather..." Mahinang tawag ni Heather sa akin.
"Promise me you'll take care of Xavier promise me..." Iyak ng iyak lang ako habang nakikinig sa pakiusap niya.
"Please Feather promise me... I don't want to hurt him." Seeing my Sister on the verge of dying made me nod in pain.
Pagdating na pagdating ni Mommy Elena ay syang pagpikit ni Heather. Napuno nang iyak ang silid nang ideneklara nang doctor ang oras nang pagkamatay ni Heather.
Namatay si Heather na inaalala si Xavier and I promise her something I know in the end I will suffer.
Nawala si Heather on the age of 19 without Xavier knowing and I've been with Xavier for almost 3 years bilang si Heather and now nangyayari na ang kinatatakutan ko. And for the past 3 years I have been questioning my self, ba't nakakaya kong maging masaya sa piling ni Xavier kahit puno ako nang kasinungalingan? I felt really horrible about my self with all the lies.
Itinuloy ko ang pag-aaral sa pilipinas bilang si Heather habang naging boyfriend ko si Xavier nang mag second year college ako as Heather. Ikinasal kami nang mag third year college ako which is plano nila Heather noon pa kaya sout-sout ko ang singsing na binilin ni Heather sa akin galing kay Xavier. Umabot nang ilang taon ang pangloloko ko kay Xavier sa pagpapanggap ko bilang si Heather dahil sa pangakong nabitawan ko at sa takot na masaktan at the same time ang mawala siya. Mahal ko pa siya mula noon but bieng with him for the past 3 years my feelings deepened much more but I have been playing with his heart at the first place.
*End Of Flashback*
Iyak nang iyak lang ako sa harap ni Xavier pagkatapos kung nasabi sa kanya ang katutuhanan.
Nanlalaki ang matang napatingin ako nang bigla niyang suntukin ang pader
dumudugo ang kamao niyang at sabay sabunot sa buhok niya.
This was the first time na nakita ko siyang umiiyak. Kitang kita ko ang sakit sa mata niya. How can he not be? namatay si Heather nang wala siyang kaalam-alam.
"I must have looked like a fool to you for over three years. And you know whats worst? I fall in love hardly but now Im totally confused and now I'm a total messed. It's must have been fun." He said at natawa nang sarkasmo. I felt pain. Pain over what I did to him.
"No.. Xavier it wasn't let me..."diko pa naitutuloy ang sinabi nang pinutol niya ako.
"No... tama na ang mahabang taon na naging tanga ako sa harap mo... and Heather...."natigil siya sa sinabi niya at kita ko ang pagtulo nang luha niya.
"She died... and you've taken away my rights to mourn for her death...you played with me knowing you have your options. I just can't understand... pano mo nasisikmurang gawin lahat yun... I...I must really have been fooled." Napaluhod ako sa sinabi ni Xavier. Ang sakit-sakit masampal nang katutuhanan I love Xavier kahit diko pa nagagawa ang kasalanan ko so if I need to beg then so be it.