-Feather's P.O.V-
Halos limang oras na akong naghihintay kay Xavier. Mag-aalas dose na nang gabi but he is not home yet. Nag-aalala nako sa kanya habang di mapakaling naghihintay sa pre ni heat kong haponan para sana sa kanya na kanina pa lumamig.
I expected the moment na nalaman niya ang tungkol sa sekreto ko ay ipagtatabuyan niya ako and I have decided to not gave him up but he is now keeping me to have his revenge and he is really doing it.
Tatanggapin ko lahat nang parusa mula sa kanya, mga sumbat at galit. Ito lang ang maisip ko kaysa takbuhan ang problemang to and above all I really love him.
Narinig ko ang pagdating nang sasakyan niya kaya ngali-ngali akong napalabas. Then I saw Rage na inaakay si Xavier. He was totally drunk dahil tila parang tulog ito habang naglalakad sa tulong ni Rage.
Tumakbo ako para tulungan si Rage and then I saw Xavier blinked his eyes at tumawa sa harap ko as he smirked.
"You dare to Fool a Mafia Lord.. huh!" Mahina niyang sambit at saka napatingin kay Rage. Laking gulat ko nalang nang biglang hugutin ni Xavier ang baril ni Rage at saka tinutuk ito kay Rage.
" You want to play dirty.. I'll give you dirt! Peace of shit!" Nanlamig na napasigaw ako kay Xavier.
"Xavier Noo!!!" He was about to click the trigger ngunit bigla siyang tumawa at humarap sa akin and in relief na tinapon niya ang baril.
"Takot kang patayin ko tong kalandian mo?" Nasaktan ako dahil sa sinabi niya. I saw Rage na aambangan na sana siya nang suntok pero pinigilan ko siya.
Hahawakan ko na sana si Xavier para akayin siya sa paglalakad pero tinabig niya lang ang kamay ko. At saka pagiwang-giwang na naglakad patungo sa mansyon.
Nilingon ko si Rage.
"Salamat Rage sa paghatid sa kanya pero you should go home kaya ko na to..." Pagpapasalamat ko kay Rage.
"Umalis kanalang dito!!! You can't be taking all his shits all alone... alam mong di lang ikaw ang maapektuhan!!" This was the first time na sinigawan ako ni Rage but I can understand him knowing I have life inside me.
"I deserved this Rage you know how big my mistake is.." Mahina kong saad kay Rage dahilan para mapatawa siya.
"Diko na mabilang kung ilang buhay ang nakitil ni Xavier sa pagiging Mafia namin and I can't find any reason for him to deserved someone like you.. Even me... pero he's acting as if siya lang nasasaktan dito and his tormenting you na akala niya'y kung sino siyang di nagkasala... " I can see the anger in Rages eyes at the same time ang kanyang pag-aalala. Rage is my Bestfriend at naiintindihan ko siya pero mahal ko si Xavier.
"Fresh deep wounds won't heal that fast so please... Rage umuwi kana.." Diko mapigilang mataboy siya. I'm just afraid na baka di na magdalawang isip si Xavier na patayin siya. Di man gusto ni Rage na iwan ako but I leave him no choice ako ang magagalit sa kanya if ever.
Agad akong pumasok at hinanap si Xavier and I saw him seating in the living rooms sofa habang umiinom na naman.
"Xavier.. Tama na yan." Pagpipigil ko sa kanya but then again tinabig niya ulit ang kamay ko. Tumawa siya nang mahina ngunit kitang kita ko rin ang sakit sa mga mata niya.
He touched my cheeks at nakita ko ang pagtulo nang luha sa mata niya. It hurts me seeing him like this.
"Akala ko magiging masaya na tayo...
I was deeply inlove with you but now I don't know what to feel anymore...I want to let go of you but I can't seem to do it... You're not the person I thought you were... how am I suppose to forgive you?.. if seeing you gives pain in my heart.. ba't labis mo kong pinasaya kung sasaktan mo lang naman ako? Bakit ang sakit sakit? When In fact you are not even Heather..." Walang tigil sa pagtulo ang mga luha ko dahil sa mga narinig mula kay Xavier. I can feel how he is deeply hurt at nasasaktan akong makita siyang ganito.
"How will you fix this shattered thing inside me... How?" Tila nangungusap ang mga matang tanong niya. Umiiyak na niyakap ko siya.
"I will not give up untill you forgive me. Di ako mawawalan nang pag-asahang hingin ang tawad mo... at aayusin ang kasalanang nagawa ko.. I love you Xavier at maghihintay ako hanggang sa mapatawad mo ako." Igik siyang napatawa at kumalas sa yakap ko.
"How?.." Tila walang tiwala niyang tanong sa akin. At iniwan akong umiiyak sa sala.
Tingin lang ang naipukol ko sa papalayo niyang pigura sabay ng pagpatak nang aking luha. Tinitingnan ko siyang umakyat sa hagdanan at pumasok sa guest room.
What have I done? Sinira ko siya pano ko pa siya mabubuong ulit.
Diko namalayang nakatulog na pala ako sa sofa habang dama ang sakit but above all this pain is nothing compare to my love for him.
-XAVIER'S P.O.V-
Nagising ako at dama ang sakit nang ulo ko. Agad akong bumangon when I felt the thirst at saka bumababa para kumuha nang tubig. Damn! Naparami ata ako nang inom.
Papunta na sana ako sa kusina nang mapansin kong may nakahiga sa sofa. Nilapitan ko ito and saw Feather soundly sleeping ngunit kitang-kita ko ang pamamaga nang mata niya. Then naalala ko ang nangyari kagabi between me and Rage and her. Nasaktan ko ulit siya but the pain inside me is controlling over my love for her. Oo mahal ko siya I can't be like this if I don't pero ang sakit nang ginawa niya and I can't find my self to forgive her. I have live my life with out forgiving... I kill with no mercy but when I met her... I have known whats mercy... I have known to forgive but now it is so hard to give it.
I tried my very best para hindi haplusin ang maamo niyang mukha but then I still found my self touching her face. Nang gumalaw siya dali-dali akong napatayo. Kinuha ko ang kumot sa kwarto niya at kinumutan siya and left her before I can do something out of my weakness.
Agad akong lumabas nang mansyon nang matapos akong magshower at nakapagbihis.
"Xavierrrrr!!!! Thanked God you're here..I miss you." Agad-agad akong dinamba nang yakap ni Althea causing me off guarded. Why on earth she's here?
Kumalas si Althea sa pagyakap sa akin na tila may di kaaya-ayang nakita sa likuran ko. Napalingon ako sa likod ko and saw Feather.
"And Oh.. the wife is here." Mapanuyang saad ni Althea...
I saw pain in Feather eyes but I found my self dragging Althea away from Feather as I glance at hear seeing tears in her eyes.
Why do I keep hurting her?
-End of Chapter 5-