"What do you want?" Matigas ang boses na sabi nya ng kunin nya na ang telepono at itinapat sa tenga nya.
 
Hindi nya alam kung tungkol sa sasabihin sana ng Dychie na iyon ang sasabihin nito o ang nangyaring shooting kanina ang pag uusapan nila ni Prince. It scared the hell out of him. His wife was about to be killed, for God's sake! Mabuti at hindi rin tatanga-tanga ang mga bodyguards na kasama nila.
 
"I think i need to be clean now. I am really sorry for not telling this to you." Tila hirap na hirap na sabi ni prince sa kabilang linya.
 
Hindi sya sumagot, hinayaan nya lang na magsalita ito.
 
"I-i saw the girl.. the girl in the warehouse before i got Sandy.." Mahinang sabi nito pero malinaw sa pandinig nya ang sinabi nito.
 
"What?!" Lumakas ang kabog ng dibdib nya. Bakit ngayon lang nito iyon sasabihin?
 
"I am really sorry..-" tila maglilitanya pa ito ngunit agad nya na itong pinigil.
 
"Just tell me who it is." Matigas na sabi nya.
 
Narinig nya pa ang paglunok nito ng laway. "S-si Sophia Del Rio."
 
He was stunned.
 
Sophia Del Rio....
 
Sophia Del Rio.....
 
(7 years ago)
 
"Aled! Nakapag bihis ka na ba?"
 
Mula sa dulo ng staircase ng mansion ay rinig na rinig ang tinig na iyon ni Donya Lyn habang hinihintay ang trese anyos na si Aled. Si Don Renato naman ay cool na cool ang paghihintay sa labas ng kotse na nasa garage ng mansion.
 
Kumikinang sa linis ang kotse na gagamitin nila ng araw na iyon.
 
Mula sa kanyang kwarto ay dahan dahan na naglakad palabas ang unico hijo ng mag-asawa.
 
He looked dashing in his costumized tuxedo and black bow tie.
 
He's taller than anyone in his age. Kahit saan man sya pumunta ay nag i stand out ang itsura nito. Bagamat half Korean lang ang ina nito ay nakuha nya pa rin ang features ng ina na singkit na mga mata at manipis na labi.
 
"There you are, sweetie!" Tila excited na excited na sabi ng Donya ng makita na ang pagbaba ng unico hijo sa staircase habang nakasunod ang isa'ng maid.
 
Walang mababasang emosyon sa mukha ng bata. Tila ito robot na kalkulado ang bawat galaw.
 
Kaagad na sumakay sa kotse ang tatlo. Kaagad din na sinaksak ni Aled ang headphones sa dalawang tenga. Hindi nya gusto marinig ang pag uusapan ng mga magulang nya. Hindi sya interisado. Pinagbigyan nya ang mga ito na sumama sa lakad na iyon ng hindi alam kung saan sila pupunta.
 
They ended up in a five star hotel. Tumuloy sila sa featured western restaurant ng hotel na iyon. Hindi pa man nya nakikita ay tila may alam na sya sa kung bakit sila nandoon. "FAMILY FRIEND" daw nila ang may ari ng nasabing five star hotel na hindi lang kilala sa Pilipinas kundi sa buong Asia,
 
"This way ma'am, sir." They were guided by a waitress.
 
Agad nyang nakilala kung sino ang mga naka upo sa vip table na iyon ng restaurant.
 
"Are we late?" Nakangiti na tanong ng Mommy nya sa mga ito.
 
"No, no. of course not. Just right in time!" Sagot ng babae.
 
Agad na tumayo si Flora Del Rio at ang patriarch ng Del Rio family na si Israel Del Rio samantalang ang dalawang anak ng mga ito na sina Sophia at Selphie Del Rio ay naka upo lang at nakapako ang tingin sa kanya.
 
"Have a seat." Sabi naman ni Israel.
 
Naupo silang tatlo sa harap ng apat. Tinanggal nya ang headphones na suot nya at ipinasok ito sa bulsa nya kasama ng kanyang ipod. Hindi nya man gusto ang makipag socialize ay hindi rin naman sya bastos para harap harapan na ipakita ang pagka disgusto nya.
 
Naka focus ang kanyang atensyon sa pagkain kaya hindi nya pinapansin ang pag uusap ng mga matatanda. Tahimik lang din ang dalawang dalagita na nasa harap nya. Ramdam nya ang pagtitig ng mga ito sa kanya.
 
Hindi nauubusan ng kwento ang parents nya at ang mag-asawang Del Rio habang sya at ang dalawang dalagita ay patuloy lang sa pagkain.
 
Ilang sandali pa at kasalukuyan na silang kumakain ng dessert nang biglang magsalita si Flora.
 
"Sophia? Selphie? Why don't you two tour Aled around the hotel? You can bring him to the garden." Nakangiti na sabi ni Flora sa dalawang anak.
 
Nangunot ang noo ni Aled. Pero sumunod na lang din sya ng tumayo na ang dalawa.
 
Mapagkakamalan na kambal ang dalawang dalagita, but he knew better. Ka edad nya si Selphie samantalang dalawang taon ang bata sa kanila ni Sophia. Malaking bulas lang si Sophia at pareho ng features ang mukha ng mga ito kaya papasa na kambal. Isa pa, sigurado sya na kumportable si Selphie sa mahabang buhok dahil mula ng maging kaklase nya ito ay hindi nya pa nakita na nagpa ikli ito ng buhok. Kaklase nya si Selphie noong kinder sila sa isa'ng international school.
 
Samantalang si Sophia naman ay lagpas balikat LANG lagi ang hair cut.
 
Naunang naglakad si Sophia, sumunod naman dito si Selphie at sya naman ang pinakahuli. He's really not comfortable being around these two girls but out of curiosity ay sumama na rin sya. Tutal naman ay nandito na rin naman sya at wala syang balak maka kuha ng brat behaving badly award.
 
"So what do you want to do?" Sophia asked him when they arrived at the garden. She was smiling wickedly. Tila may pinaplano ito.
 
Si Selphie naman ay naupo sa isa'ng bench na pinaka malapit at inilabas ang dala nitong game console. They were wearing an almost alike dress. Iba nga lang ang design ng bawat dress but he can bet that they have the same designer and textile.
 
Hindi sya nagsalita. Nagkibit balikat sya at umupo rin sa bench na inupuan ni Selphie ngunit sa kabilang dulo. Nakita nya ang pagsimangot ni Sophia. Dumilim ang mukha nito. A classic brat.
 
Bigla ito'ng naglakad paalis. He did not bother to ask where she's going.
 
"She'll be back. She'll get tired of walking." Bigla ay sabi ni Selphie. Nakatutok pa rin ito sa game console nito habang kumukuyakoy ang mga paa nito.
 
Nilingon nya ang babae. Dahil matangkad sya ay tama lang ang haba ng hita nya kaya nakaapak sa lupa ang kanyang mga paa. Hindi nya alam ang sasabihin.
 
"If you're bored, you can listen to your ipod now. I saw it in your pocket." Muli ay sabi ng babae na muli ay naka focus pa rin ang atensyon sa hawak.
 
Tiningnan nya ang bulsa nya. Muntik nya ng makalimutan. The girl has an eye.
 
Kinuha nya ang headphones nya at nilagay sa kanyang tenga. Sumandal sya sa bench at ipinikit ang mga mata. Hindi man nya gustong aminin ay relaxing para sa kanya ang ganoong posisyon. Bagamat hindi sila nag uusap ng babae, just the thought that someone is with him at that moment make him felt at ease.
 
He can admit that he's an antisocial. He feels more comfortable being alone. He can do wathever he wants. Naiirita rin sya sa mga maiingay at madadaldal na tao. At ayaw nya na ng inuutusan sya o sinasabihan ng gagawin kaya mas gusto nya mapag isa.
 
It all started there.
 
Hindi nya man masasabi na magkaibigan sila ni Selphie ay magaan ang loob nya rito kahit papaano. Hindi rin ito palaimik, which make her looked smart and wanted.
 
Hanggang sa dumalas ng dumalas ang family meet up nila at ng mga Del Rio. May mga pagkakataon na kasama si Sophia, ngunit may mga pagkakataon na hindi at wala syang balak itanong kung bakit.
 
In a short while ay alam nyang may plano na ang mga magulang nila ni Selphie. Hindi nya gusto pero hindi nya rin gusto tumangi. He was thinking.. maybe Selphie would be better than anyone his parents would want for him in the future.. maybe, magkakasundo sila. Isa pa, bata pa sila. Hindi man masasabi na close sila ay ramdam nya na may connection sila ng dalagita.
 
Palagi silang pinag uusap ng mga magulang nila.. but the truth is kapag silang dalawa na lang, he just listens to his ipod and her, play with her game console. Funny para sa iba pero normal iyon sa kanila.
 
And yeah, SOPHIA IS ON THE BACKGROUND.
 
Little did he know palagi pala sila nitong pinagmamasdan. She wold sometimes call for their parent's attention kapag naroon sila sa bahay ng mga Del Rio. Pansin nya na ang ugali nito. She wants to be the center of attention.
 
It went on for two years.
 
Until he woke up one day with a very devastating news.
 
SELPHIE WAS DEAD.
 
Nalaglag daw ito sa hagdan at nakita ng mga katulong ng wala ng buhay.
 
Hindi man sya kunyari nagpakita ng emotion at interes ay alam nya ang lahat ng detalye. Selphie would be the perfect girl for her. She's also cold and distant. Wala syang magiging problema pero aminado sya na nakaramdam sya ng kirot ng malaman na wala na ito.
 
Then out pf the blue, Sophia became attatched to him. Harap harapan nya na sinasabi rito to leave him alone but she just don't. She said na alam nyang nasaktan sya sa pagka wala ng ate nya pero nandoon pa rin naman daw sya.
 
One time she went to their mansion.
 
kakagising nya pa lang noon at ang katulong lang ang nagsabi na naroon nga raw ang babae. Nasa library raw ito. Papasok pa lang sana sya ng makita nya sa siwang ng pinto ang ginagaw anito. She was holding a doll. A doll looked like him and a doll looked like her. She was talking to the doll that looked like him.
 
"Told you, akin ka lang." Kita nya ang ngiti sa mukha nito...
 
(END OF FLASH BACK)
 
"Are you positive?" Tanong nya kay Prince. He was still holding the phone.
 
"I-i am. I want you to know why i never told you. She said that my parents were alive and that she knows where they are.. At first i never believed her but she promised not to hurt Sandy anymore, that she was just there for the randsom.. But i was so stupid for believing.." Halata sa boses nito ang pagkalito.
 
He gripped the phone but never said a word. That scheming bitch!
 
"Tell Sandy i'm sorry..."
 
Ibinaba nya na ang telepono sa awdotibo.
 
He have to prepare. Nobody can hurt his wife. No one will.
 
If Sophia wants war, HE WILL GIVE HIM WAR.