Isang oras kami nagtigil sa puntod ni Ax. Kwento lang nang kwento si tita sa amin hanggang sa mag desisyon kami na umuwi na. Dumidilim na kasi ang langit at mukhang iiyak na rin. 
"Una na po kami, tito." 
Paalam ko sa kaniya. May kinuha raw kasi si tita sa kotse nila at kasama niya na si Axrin, kaya siya na lang ang kasama namin at nagpapaalam.
"Ingat kayo. And Ken, please visit us more often."
Ngumiti ako kay tito at yumakap sa kaniya. 
"Ken, wait." 
Pigil sa'kin ni tita bago ako pumasok sa sasakyan. 
"Here. Axton left this. Hindi ko na naibigay sa'yo noon. I never got tha chance to do so kasi." 
She handed me a small box. May alinlangan ko naman iyon na tinanggap. Nagpaalam lang ulit ako bago kami tuluyang umalis. Hanggang sa maka-uwi sa bahay, yakap-yakap ko ang box na binigay ni tita. 
Hindi ko pa binubuksan, natatakot na agad akong umiyak ulit. Pero nilakasan ko ang loob ko dahil hindi ko malalaman kung hindi ko titingnan. 
Una kong nakita ang isang sulat na nasa pinakaibabaw. Nanginginig ko itong kinuha at dahan dahan na binuksan. Agad na pumatak ang luha ko nang makita ang handwriting ni Axton. 
[Hi, babe. If you're reading this, then I'm probably already gone. 
Thank you so much, babe. Thank you for asking me for directions back in high school because I managed to meet someone as incredible as you. Thank you for running away from me because that's when I realized that some people are worth fighting for and running after. That's when I learned about perseverance and patience. That everything takes time. Thank you for falling in love with me, because that's when I knew I had another reason to live. Thank you, Kenny, for making me happy. 
I'm sorry, my love. I'm sorry if I had to leave you this early. I'm sorry I hurt you. I'm sorry I kept this from you, so please, my love, don't blame yourself. It's no one's fault but mine. I hope you understand, even if it takes you decades to do so.
Kenria, my relationship with you was the best thing that ever happened to me. My days with you were my favorite. You make me happy every time I'm with you. You make me forget all the negative thoughts, and you made me want to fight. You were the peace that I have always wanted. You were the light at the end of the tunnel, babe. But I'm too tired to keep going, so the darkness consumed me.
I'm sorry, babe. I can't fulfil any of my promises anymore. Especially that one promise, the one that I'm going to marry you. I'm sorry I won't be able to wait for you at the end of the altar. I won't be able to see you in your most beautiful state. I won't be able to put my arms around you while we're looking at our children playing, just like how we dreamt it would be. 
I'm sorry, babe. I'm sorry I won't be able to grow old with you anymore. I won't be able to dance with you beside a fireplace while it's snowing outside. I'm sorry.
Goodbye, babe. Goodbye, Kenria. Goodbye, my Serene. Goodbye, my peace. If there really is another life, I know we'll meet again. And I promise you, I will never leave you again.
Until then, please remember me in all familiar places.
I love you, beyond words.]
"Too bad, love wasn't enough." 
I hugged his letter and cried like a baby. Ang sakit pa rin pala, akala ko gagaan na ang puso ko dahil pinakawalan ko na siya. Pero mukhang masakit dahil natanggap ko na wala na talaga. 
With a broken heart, I looked through the rest of the box. It was full of pictures, our pictures. All of them have something written on the back. Some are the stories about the picture. But one photo caught my attention. The one where he asked me to be his girlfriend in front of the whole school. Something is written behind it, too. 
My dream come true. My favorite dream come true. 
"Funny how I just realized the reason why I can't find peace this whole time, it's because I keep holding on to you." 
Tears started flowing uncontrollably again. 
"I kept myself from moving forward, I locked myself in with you. I kept myself in the dark. I kept myself in the past." 
Naiiyak ako, hindi lang dahil sa lungkot pero pati na rin sa saya. Saya dahil sa wakas, unti-unti ko nang naiintindihan at natatanggap.
Tiningnan ko ng ilang oras pa ang mga picture niya hanggang sa magutom ako kakaiyak. Naisipan ko nang bumaba para kumain. 
"Kinaibigan niyo lang naman ako para makasakay kayo sa helicopter namin." 
Napatigil ako. Alam ko ang boses na 'yun, kakalabas ko pa lang ng kwarto pero dinig ko na ang boses niya. 
"Bike nga wala ka, helicopter pa kaya!" 
Sabay sabay na sigaw ng mga nasa baba sa kaniya. Nagtuloy lang ako sa pagbaba sa hagdan, at hindi kalaunan nakita ko na sila sa living room.
"At least may kotse." 
Mayabang na sagot niya. 
"Akala mo naman talaga kami ang nakipagkaibigan sa kaniya. Baka lang nakakalimutan mo ikaw ang sumama sa'min noong nakita mo si Ken." 
Sumbat ni Tasha kay Mike. Sakto naman na nakarating na ako sa living room at na agaw ko na ang atensyon nila. 
"Hi, I came as soon as I heard that you cried." 
Malambing na sabi niya habang unti-unting lumalapit sa'kin. At nang magkaharap kami, agad niya akong niyakap.
This is really not okay. I felt comfort in his hug. I felt calm. 
"How are you?" 
Si kuya naman ang lumapit sa'kin, siya kaniya naman ako yumakap ng mahigpit. 
"Trying my hardest, so I can finally say I'm fine while actually meaning it." 
Sagot ko sa kaniya. 
"Alam mo Kenny, you can never really move on if you—"
"I know, I just realized that." 
Hindi ko pinatapos si Navi sa sasabihin niya. Lumapit naman siya sa'kin at yumakap din. 
"I'm so proud of you. I'm super proud of you." 
Bulong niya sa'kin na nag lagay ng ngiti sa labi ko. Huminga ako ng malalim nang humiwalay ako sa pagkakayakap niya. 
"Ikaw, kailan ka pa rito?" 
Baling ko kay Mike. 
"Ngayon lang, pero kahapon pa kami dito sa Manila." 
Sagot niya at umakbay sa'kin.
"Dito ako matutulog ngayon at bukas, sa 23 ako uuwi sa bahay." 
"Walang nagtatanong."
Pagtataray ko bago tanggalin ang pagkaka-akbay niya.
"Another day, another reason to be happy. Magpapasko na, ayoko sirain ang pasko natin." 
Masiglang sabi ko at naupo sa couch kung nasaan silang lahat. Hindi ko alam kung bakit parang nag-aalangan sila, sila naman may gusto na mag-move on ako. Ngayon na ginagawa ko na parang worried na worried sila.
"Ehem! May tanong ako sa inyo." 
Binasag ni Tasha ang katahimikan. 
"Paano kayo nagkakilala?" 
Tanong niya sa'kin.
"Nagkakilala nino?" 
"Kayo, kayong lahat. Tapos si... Axton." 
Turo niya sa aming magkakaibigan. 
"Si Axton, Navi at Xei nakilala namin noong first year high school kami. Classmates kami aside kay Axton. Si Sky, sabi niya 5 years old pa lang raw magkakilala na kami, but i really can't remember. Alam niyo naman, car accident. Amnesia." 
Paliwanag ko. Naalala ko kasing naikwento ko na sa kanila na nawala ang ala ala ko noong bata pa ako.
"Hindi lang naman si Sky ang kaibigan mo noong 5 years old ka." 
Napatingin ako kay Aice dahil sa sinabi niya. 
"What do you mean?"
Nagtatakang tanong ko. Pero napunta kay kuya ang tingin ko matapos niyang mag snap ng fingers niya.
"Oh, yeah, that's right. Aice is the only kid you played with when we were still living in Lolo's mansion." 
Kwento ni kuya Kash. Ngayon lang siguro pumasok sa isip niya. 
"Kasama siya lagi ni tito kapag nagkikita sila ni Papa." 
Pagpapatuloy ni kuya sa kwento niya. Nakatitigan naman kami ni Aice. 
"Wow, I can't believe we're childhood friends." 
Ngumiti lang siya sa'kin. Kaya pala sobrang kumportable ko sa kaniya, na parang matagal na kaming magkakilala. Matagal niya na pala talaga akong kilala. 
"So, hindi niyo classmate si Axton noon?" 
Pagbabalik ni Tasha sa usapan kung paano kami nagkakilala magbabarkada.
"Yes. Hindi na lang namin namalayan sumasama na siya sa'min." 
"Feeling close." 
"Na-love at first sight kasi kay Ken." 
Natawa ako sa sunod sunod na paliwanag nilang tatlo. Ang sarap sa pakiramdam alalahanin ng nakaraan naming lahat. 
"But we're glad that he chose us to be his friends. He's a wonderful man, sobrang sigla. Sobrang saya lagi. Kaya noong nawala siya, parang biniyak ang mga puso namin." 
Malungkot na kwento ni Navi. 
"Kaya para habang buhay siyang kasama namin, nagpa-tattoo kami. It's his drawing." 
Navi lifts the hem of her shirt to show her tattoo. 
"Uy, ganiyan din tattoo mo Ken 'di ba?" 
"Sabi ni Navi, kami, edi kasama ako doon." 
Pagtataray ko. 
"Bakit galit ka?"
Natawa ako dahil nagtaray din siya sa'kin. Ipinakita rin nila Sky at Xei ang tattoo nila. Nagpatuloy lang ang kwentuhan namin hanggang sa mag-hapunan. Bumili rin ng cake si kuya para kay Axton, siyempre ako ang nag-blow ng candles. 
Malungkot pa rin, pero kaya na. Lalo na at may mga tao sa paligid ko na alam kong hindi ako iiwan at pababayaan.