I woke up in an unfamiliar room. Again. Mabilis akong bumangon at naalalang hindi ako makaalis sa yakap ni Serj kagabi. Not to mention, until now.
Tinanggal ko ang braso niyang nakayakap sa ’kin at bumangon. Uuwi na kami ngayon and i need to pack my things. Kailangan na rin niyang mag-ayos ng gamit niya.
“Serj, i need to pack my things. And you need too,” inis na ani ko sa kaniya.
“I still want to sleep, with you,” he said huskily.
Naiinis na ako. Akala mo naman asawa ’to kung maka-request ng gano’n.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Pinilit kong inalis ang kamay niya at bumaba na ng kama. Tinatawag niya ako pero hindi ko na siya nilingon pang muli. Diretso lang ako hanggang sa makalabas ng kwarto niya.
Sa hindi naman inaasahan, nadatnan ko sa labas si Cass. Akma itong kakatok sa pinto ng kwarto ko ngunit dahil nga inis akong nagbukas ng pinto ni Serj, siguro’y napalingon siya.
I didn’t more and just look at her. Nakatingin siya sa ’kin habang ang mga mata ay parang luluwa at, bahagyan ding nakanganga ito at nakatingin sa ’kin. Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa pinto ni Serj at sa akin.
Awkward naman na ngumiti ako ng matauhan. Akma itong magsasalita nang pigilan ko siya. Mabilis akong lumapit at hinila siya sa loob ng kwarto ko.
“W-what was that? OH MY GOSH, SISTER!!!”
“Don’t shout!” pigil ko sa kaniya.
“What?! You can’t stop me from being excited on what i just saw!! You came out from kuya Serj’s room!” Pinalo-palo niya pa ako. Sakit ah! “Did you sleep there?”
I sigh. “Yes,” I said and she’s about to react again. “Tigilan mo nga, Cass. Nobody should know about this, okay? Hindi nila dapat malaman ’to lalo na sila mommy,” seryosong sabi ko. “Don’t ask!”
Pagkatapos non pinaalis ko na siya. Umakyat pala siya para tawagin kaming kakain. Pinatawag ko na rin sa kaniya si Serj, kailangan non ng mainit na sabaw para sa hangover niya. At ako naman nagpa-iwan dahil mag-iimpake na ako ng gamit ko.
Hindi naman ako nagtagal dahil madali lang ang ginawa ko. Tapos naisipan ko ng lumabas ng kwarto para kumain ng breakfast. I’m hungry.
“Kakain ka na, hija? Sumabay ka na kay Serj, nandoon siya kumakain.” Iyon ang bungad sa ’kin ni tita Mel pagbaba ko. Kung minamalas ka nga naman.
Kanina pa tinawag ’yon ah. Ba’t ngayon pa lang kumakain? Tsk
Wala akong nagawa kundi ngitian ng pilit si Tita at nagpaalam na sa kaniya. Dumiretso ako sa restaurant and ordered my food. Naupo naman ako sa table kung nasaan si Serj. He seem shocked but i didn’t mind him.
Nagphone lang ako habang hinihintay ang food ko. Nagmessage ako sa gc namin and told them na uuwi na kami later. Nakipagchikahan pa ako sa kanila hanggang sa dumating ang pagkain ko. Tapos nag-order pa ako ng soup for Serj. Para sa hangover niya, hindi kasi siya nag order eh kailangan niya ’yon.
I started eating. Mukhang wala namang siyang balak na kausapin ako so hindi ko rin siya kinausap. We just eat in complete silence. Until the soup arrived.
“You need that soup for your hangover.”
After that hindi na ulit ako nagsalita. I heard him say thank you and that’s all. Tuloy lang ako sa pagkain hanggang sa matapos ako. Konti lang naman kinain ko dahil nawala yung gutom ko kanina matapos kong malaman na makakasabay ko siya. Harsh..
Nagpaalam lang ako then diretso na akong lumabas doon at naglakad-lakad na lang muna sa dalampasigan. Ilang lakad pa lang nagagawa ko ay nakasalubong ko sila Cass. Naglalakad-lakad lang din sila.
“Hi Ate, where are you going?” tanong ni Cass.
“Lakad lakad lang, katatapos kong kumain,” sabi ko. “Tapos na kayong mag-ayos ng gamit niyo?” tanong ko pa habang naglalakad kami.
“Yeah,” tumango pa siya. “Ate, let’s go buy souvenirs there oh!” aya niya bigla.
Tumingin ako sa tinuro niya at tumango. Gusto ko ring bilhan sila Val. Naglakad kami patungo sa tindahan at nagsimula silang maghanap ng mga bibilhin nila at gano’n din ako.
Binilhan ko ng tig-iisang keychain sila Val and otjer souvenirs pa na nagustuhan ko. Pagkatapos naming bumili, hinahanap na kami nila mommy. Nagmessage na sila sa ’min.
Pagdating namin sa hotel agad naming binaba ang mga gamit namin and then umalis na kami papuntang airport. At do’n nagtuloy-tuloy na ang araw ko.
When we got back to manila, we ate lunch and then we go home. Pagdating ng bahay nahiga agad ako sa kwarto ko at nagpahinga.
Sobrang haba ng tulog ko, nagising na lang ako nang magring ang phone ko. I reach for my phone and answer the call without checking the caller Id.
“Hey, Ria.”
Sa bati na iyon ako nagising. That fvcking voice..
Napabangon ako sa kama at saka lang tinignan ang caller Id. It says ‘Mr. Villa Fuente’
“W-what is it? Why are you calling, Mr. Villa fuente?”
“Wow. So, we’re back to formals?” parang may inis pa sa boses nito nang sabihin iyon.
“Ano bang kailangan mo?” inis na tanong ko.
“Are you free later?” tanong niya bigla.
Hindi ako sumagot agad. I’m tired, but later? I don’t know..
So i just said, “yeah, whatever.”
After we talked about the dinner, i ended the call. At dahil hindi na ako makabalik sa tulog ko, bumaba na lang ako para mag meryenda. Pagbaba ko, nadatnan ko sila Cass na kumakain ng pancakes. Kasama niya si din-din, mags-sleepover kasi siya dito.
“Hi, Geraldine.”
“Hi, Ate Ysa. Let’s eat pancakes,” she said and give me some of her pancake on her plate. “We made them,” aniya pa.
“Thanks,” I ate the pancake she gave and sit beside them.
Nanonood sila so nakinood na lang din ako. Nakikain din ng pancake and nanay Linda also gave me juice.
We watch and watch until the sun down. Nang mabanggit bigla ni Cass ang oras, halos manlaki ang mata ko nang maalala ang dinner namin ni Serj. Nagpaalam ako sa kanila at mabilis na nagtungo sa kwarto para maligo na at magbihis.
Not exactly 7pm, Serj already message me telling me that he’s already outside. Dahil sa pagmamadali, naglagay lang tuloy ako ng light makeup and let my hair down.
I get my sandals, bag and then i go out of my room. Pagbaba ko, nadatnan ko si Serj na nakikipagkwentuhan sa dalawa. I put my sandals on and call him.
Pinauna ko na siyang lumabas at bago ako sumunod, sinabihan ko ang dalawa na wala silang pagsasabihan ng nakita nila. Um-agree naman sila basta may pasalubong. Napailing na lang ako at sumunod kay Serj. Wala na akong pinalipas pang oras, sumakay na ako at sinabihan siyang paandarin na ang kotse.
I’m not in a hurry. Hindi ko alam, para akong teenager na nagtatago sa strict parents. Buti na lang lumabas sila mommy kanina kasama sila kuya Thad, kundi makikita pa nilang lumabas kami ni Serj.
Walang nagsalita sa ’min ni isang word sa loob ng kotse. Until we arrived at the restaurant. A fancy restaurant.
He parked the car and open the door for me. Duhh. As he should.
Hindi naman niya ako kailangang alalayan dahil kaya ko sarili ko at hindi naman ako magpapa-alalay. Hindi naman ako pilay. Sumabay lang ako sa kaniya sa paglalakad hanggang sa dalhin kami sa pinareserve niyang table for two.
We ordered our food and while we’re waiting, he get us a wine. He pour me some in my glass.
No one talked. Until, he brokw the silence.
“Ria—”
“Seriously Serj, i don’t even know why i said ‘Okay’ with this,” I cut him off.
“Ria—” hindi nanaman niya natuloy ang sasabihin.
“I told you to stop using my nickname,” may dijng ani ko sa kaniya.
Hindi agad siya nakasagot, nakatingin lang siya sa mga mata ko. Nakipagtitigan ako sa kaniya and then sip on my wine before i put down my glass.
He sigh and sip on his wine. “I just wanted to say sorry so stop cutting me off,” he sounded so.. sad. But really, i don’t care.
“Can we just eat first?” sabi ko ng makita ang papalapit na waiter na dala ang order namin.
He cleared his throat and nodded. Sinenyahan niya ang waiter na ihain sa amin ang pagkain. And then we started eating, without talking. I didn’t talk until i’m done. But thankfully i just ordered light food and konti lang.
Pagkatapos naming kumain, ako na ang unang nagsalit. “What are you even sorry for, Serj?” I asked directly.
“For what happened. I know we were both drunk but—”
“Serj, i clearly told you that it’s okay and let’s just forget about it.”
“No— we cannot just forget about that, Ria,” sagot niya. “It’s important to talk about, this is between us.”
“No, we don’t have anything between us,” seryosong ani ko sa kaniya. Agad ko namang nakita ang lungkot na dumaan sa kaniyang mga mata. Hindi ko na lang pinansin ’yon at tumayo na.
Mabilis din siyang tumayo para sundan ako. Diretso lang akong lumabas hanggang sa makarating kami sa kotse. Akmang bubuksan ko ang pinto nang pigilan niya ako.
“Why are you being like this!?” Ramdam ko na ang inis niya sa mga oras na ’to.
“Hah,” I scoff. “Really, Serj? You’re asking why i’m being like this? Why don’t you ask yourself?”
“I don’t know, Ria. I just want us to be okay because i know after what happened between us, you’ll bot talk to me anymore. You’ll stop me from courting you—”
“Oh, now your my suitor again?? Hah! Are you serious?” Magsasalita na sana siya ngunit muli akong nagsalita. “You now remember that you are courting me, huh? Pero bago tayo magkita sa Palawan, ni-hindi mo ako naalala? 3 fvcking days, Serj. You ghosted me!”
Hindi ko na napigilan ang sarili kong magsalita sa harap niya. Nakakainis eh, if i let him give me mix signals he’ll just broke my heart. AGAIN.
Napatitig siya sa ’kin. He just stared at me. Ayoko ng makipagtalo. “Iuwi mo na lang ako, please,” sabi ko na lang. I know i should’ve take a cab kaso mas may tiwala pa rin ako sa kaniya. At isa pa siya ang nagdala sa ’kin dito, siya rin dapat ang mag-uwi sa ’kin.