“Oh my gosh, girl!! Sabi na nga ba eh,” sabi niya at niyakap ako bigla, naiyak pa.
Nang tignan ko ang dalawa, naiyak din ang mga ito. Kaya hindi ko na rin mapigilan ang sarili kong maluha.
“Oh my gosh. Kaya ka pala nagtatanong kung magiging mabuting mother ka,” lumuluhang ani ni Val.
“Congratulations sis,” lumuluhang ani rin ni Louise.
“Ano ba bakit kayo umiiyak,” natatawang sabi ko habang nagpupunas ng luha.
“Gaga ka! Malamang happy kami for you, mother ka na,” sabi ni Sadie.
“Mabuti na lang sinabi mo ngayon, kung ano-anong activities pa man din ang mga gagawin natin bukas,” sabi pa ni Val.
“Yeah right. But, gosh i can’t believe you’re pregnant,” Louise said while holding my tummy and looking at the three pregnancy test i put on the bed.
“Gaga, hindi ka na v*rgin?!” biglang ani ni Sadie na para bang ikamamatay ko na.
“She’s 24, Sadie.”
“Hindi naman ’yon ibig kong sabihin. Akala ko lang siya yung tipo ng babaeng kasal muna,” sabi naman ni Sadie.
“Bakit, sino ba sa inyong v*rgin pa?” tanong ko ng pabiro sa kanila.
“N-not me,” nahihiyang ani ni Louise.
Umiling din si Val. Kasunod ang pag-iling ni Sadie. I gasp. “Tignan mo nga! Noong high school tayo, kayo ang nagsasabi na kasal muna bago s*x,” sabi ko sa kanila.
“Yeah, pero atleast ’yon ang sabi namin. Ikaw anong sabi mo?” ngumisi pang tanong ni Val.
“Ikakasal muna raw siya bago mag-anak,” sagot ni Sadie.
Nginiwian ko naman sila at inambahan ng sapak pero natawa na lang kaming apat sa huli. Pagkatapos naupo kaming lahat sa bed. They started interviewing me.
“So, that’s why you’re so hungry all the time?” tanong ni Louise na tinanguan ko bilang sagot.
“Nagpunta ka na ba sa Doctor?”
Natigilan ako nang tanungin iyon ni Val. Hindi pa ako nagpapa-check up!!
“Ano ba ’yan, Maria Isabelle,” parang nanay na ani bigla ni Val.
“I forgot, okay? Paguwi natin saka ako pupunta ” sabi ko naman.
“So.. who’s the father?”
Pilit na ngiti ang binigay ko sa kanila. “‘Wag mong sabihin na si ano?” nanlalaki pa ang mata ni Sadie sa pagtanong.
“Huuuyy, si lover boy? Oh my gosh. Katapusan na ng mundo. Alam na ba niya?” Si Valerie naman ang nagreact.
“Girls, don’t stress Isabelle. Ang mahalaga ngayon, dapat safe ang baby,” pagliligtas ni Louise sa akin sa mga tanong ng dalawa.
Kinabukasan, parang nagsisisi na akong sinabi ko sa kanila na preggy ako. Paano ba naman, kung mag-ingat sila sa akin parang mamamatay na ako kung tatama ako sa kung ano.
Napabuntong-hininga na lang ako nang nakarating kami sa diner na pagkakainan namin ng breakfast. “Guys, seriously, buntis ako hindi baldado.”
“Sorry sis, worried lang naman kami sa ’yo,” sagot ni Sadie.
“I know. Pero kaya ko naman guys, super thankful kami ni baby and hindi ako baldado okay? Hindi niyo naman ako kailangang alalayan,” sabi ko sa kanila.
“Okay, then, what do you want?” Tanong ni Louise habang nakatingin sa menu.
Napangiti ako, tatlo silang naghihintay ng sagot ko. “Libre niyo ba?”
“Oo, ano bang gusto mo?” sabay-sabay na ani nilang tatlo.
Lalo akong napangiti dahil gutom kami ng baby ko. So, i ordered a lot of food for me and my baby. And that makes me a hapoy pregnant woman.
Pagkatapos namin kumain hindi naman kami agad bumalik sa room dahil marami kaming nakain, naisip namin na maglakad-lakad sa dalampasigan.
“May balak ka naman sigurong sabihin sa tatay niyan di ba?” Val asked, she’s worried.
Napatingin ako sa tyan ko bago ko siya sagutin. “We’re not in good terms, so, i don’t know. And bago tayo pumunta dito, saka ko lang naman nalaman,” sabi ko sa kanila.
“It’s Serj, isn’t he?”
Hindi na sila nagulat nang tumango ako. Alam naman nilang hindi kami in good terms ni Serj. Val saw me hiding from him on kuya Thad’s birthday.
“You’ll get through that, babe. Serj’s a good man. I know he’ll be a good dad too,” I felt Louise’s sincerity when she said that.
They adviced me to tell Serj because it’sbetter than hiding our baby from him. Tanggapin man niya o hindi, basta malaman niyang may anak kami. Iyon ang mahalaga, dahil may karapatan siya sa bata.
It’s our last day today and ngayon din ang araw na ikakasal si Louise. After namin mag lunch, kinulong na namin siya sa room. Nagkunwari akong biglang sumama ang pakiramdam ko and then we told her, we’ll just watch movie and about 2pm sabi namin maligo na kami sa bathroom na lang kasi may surprise kami sa kaniya.
Sinabi na naming may surprise kami para hindi siya masyadong magtaka sa mga pinaggagagawa namin. Hirap pa naming in-explain sa kaniya bakit kailangan namin mag-make up.
We just said na we want to make our last day memorable. And then we gave her the white dress na binigay ng mommy niya patago sa amin. Saka kami nagpalit din ng mga dress namin.
After hours of doing her make up and hair, kailangan na namin siyang dalhin sa labas. Kung saan siya ikakasal. Pibapikit na lang namin siya instead of blindfold dahil masisira ang make up niya.
Dinala namin siya sa lugar, hindi naman kalayuan. Nang makalapit kami, pinamulat namin siya. And there she saw her man, standing on the opposite end of the aisle.
Ilang saglit lang hindi namin namalayang tumutulona ang luha namin. I hand her the bouquet and kiss her cheeks.
“Surprise,” lumuluhang ani ko sa kaniya.
“What’s this?” naiiyak na ring tanong niya sa amin.
“Ask your man,” si Sadie ang nagsabi no’n saka kami yumakap sa kaniya.
Lumipas ang oras, naikasal na si Lou at Jacob. And as a supportive bffs, naiyak pa kami sa kanilang dalawa. I’m sure dahil sa inggit.
“Gosh, yung make up.”
“Arte mo sampalin kita eh,” ani ni Sadie kay Val. “Nakakainggit,” biglang sambit pa niya habang nakatingin sa mag-asawang nakaupo sa harap.
Nandito na kami ngayon sa reception kung saan kami kakain. Hindi naman marami ang bisita nila dahil nga surprise ni Jacob ’to, halos family and close friends lang talaga. Tatlo lang kami nila Sadie dito sa table namin.
Tuloy-tuloy lang ang event and then natigil lang nung kumain and after, tumuloy ulit sila. Medyo nahihilo naman ako bigla kaya nagpaalam ako kila Val na magpapahangin na muna ako at naintindihan naman nila. Gusto pa sana nila akong samahan pero nag-insist akong mag-isa ko na lang.
Napabuntong-hininga na lang ako nang makalanghap ng hangin sa dalampasigan. Habang naglalakad-lakad nakatingin lang ako sa view sa harap ko hanggang sa tumigil ako sa paglalakad at tumayo lang doon.
And suddenly, i felt someone stand beside me. I didn’t know who he is until he spoke. Asking how am i.
“I’m fine. I guess.” Hindi ko siya nilingon, nanatiling nakabaling ang paningin ko sa dagat.
I don’t know but right now, hindi ko siya gustong pagsabihan na layuan ako or awayin siya. I kind of feel safe now that he‘s beside me. Maybe,, hormones?? Yeah, that‘s it.
“That‘s good.”
Natahimik lang kaming dalawa. No one talk until i asked. “How are you?”
Hindi agad siya sumagot, Napabumuntong-hininga pa. “I’m not okay.. but i’m fine,” He honestly said.
“You know,, i kinda feel bad rejecting you. Pero, para sa ‘kin din naman kaya mas pinili ko ‘yon. I don‘t want to get hurt, again,” Nagsimula akong magsalita. Feel ko this is the time we settle things.
“You were my first love. You‘re the one who made me the happiest, made me think love is forever. You‘re the first one,, who treated me like a princess. Like, i’m the most pretty, most attractive, the very most special girl to you. You made me feel loved but, i didn’t know you‘ll be the one to hurt me too. Ikaw rin pala ang makakapagparamdam sa akin na ‘wag ng maniwala ulit. Kaya hindi mo ako masisisi.”
Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko. “You didn‘t trust me. The time when i needed your trust the most, hindi mo binigay, ano‘ng ginawa mo? You ended our relationship, just because lilipat ako ng ibang bansa para ipursue ang dream ko and leave you here, na hindi ko naman ginusto. I just wanted you to trust me, pero nakipaghiwalay ka.”
“It’s not because i don’t trust you.”
“Then why? Ano, dahil gusto mo lang? You told me you will never gonna leave me...Or is it because of that girl? Hm?” Ani ko patungkol kay Camia. “After years, siya pa rin ang dikit nang dikit sa ‘yo.”
“Ria, there is NOTHING going on between me and Camia,” pakadiinan pa niya ang salita.
“I don‘t care if nothing’s going on. We are done and i will not go back to you.”
Pagkatapos sabihin ang huli, parang may maliit na karayom ang tumusok sa dibdib ko. Dahil alam kong hindi pa iyon ang huling araw na magkikita kami lalo na kapag nalaman niya ang dinadala ko at alam kong konektado na kami sa isa’t isa dahil doon.
“Ria, please. Years ago was a big mistake, hindi dapat ako makipaghiwalay sa ‘yo. You know, i still don‘t know how to handle things like that back then. Kaya ang naisip ko na lang ay hiwalayan ka. I thought we‘ll not make it, the ldr thing. I thought, we should split.”
Hindi ako sumagot sa sinabi niya. I just stood there, drying my face because of tears.
“Ria, believe me. I wanted us to be together again after weeks pero hindi na kita macontact. Tita and Tito won’t tell me your number and also, Thad. Even on social media, i cannot reach you. Kaya kahit anong pilit ko hindi ba kita nakausap, so i told myself to just wait for you to come back home.”
“Umabot ng ilang taon pero Ria, i still love you. And i promised to myself that when you vome back, i want you to Fall inlove with me, again.”
“I can’t, Serj.”
“Ria—”
“Serj, you hurt me. You ghosted me and you’re giving me mixed signals. Ano ba talagang gusto mo? Hindi kita maintindihan.”
“I..i want you back, Ria.” Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at seryosong tumingin sa mata ko. “I want to make it up to you, to treat you better than before. I love you, Ria,” ramdam ko ang pagiging sinsero niya sa bawat bigkas niya ng mga salitang binibitawan niya.
Umiling ako. “Ria, i‘ll do anything for you. If it will take a year or two for you to love me again, it‘s fine. Just give me this one last chance.”
“I don’t think i can,” nasambit ko na lang.
But i don’t know if i really can’t or i‘m just afraid we might not make it again. We might not be better for what relationshio of us may come. There are so many ‘what ifs’.
But at the same time, i think we‘ll make it. Because, right now, we have a child and i want my child to have a complete family. Kahit para na lang sa bata, ayoko namang pilitin ang sarili ko na mahalin siya. Oo, gusto ko siya pero hindi ko siya mahal. Magkaiba ‘yon para sa ‘kin. Sa ngayon, tingin ko hindi ko siya mahal. Joke hindi ko na alam.. hahaha
“I love you, Maria Isabelle.” Hinalikan pa niya ang likod ng kamay ko at saka hinawakan nang mahigpit.
We just stood there and watch the view in front of us. Until, i got hungry. Like, really really hungry. Pasimple akong napahawak sa tyan ko. Ngayon pa talagang kasama ko ang tatay mo.