Sa isang malalim na kagubatan, may isang lugar na kilala sa tawag na "Pook ng Dilim." Tanyag ito sa mga kuwentong kababalaghan at mga kwentong katatakutan. Isa sa mga tanyag na kwento dito ay ang kuwento tungkol sa dalawang di-kapani-paniwala at nakakatakot na nilalang — sina Pikot at Kumadrona.
Si Pikot ay isang masalapi at matangkad na lalaki na may kakaibang lakas. Siya'y tinaguriang "Pikot" dahil sa kanyang kapangyarihan na nakakaagaw ng mga kaluluwang pumasok sa kanyang kagubatan. Isa siyang makapangyarihang tagapangalaga ng mga nilalang sa kagubatan, ngunit may kakaibang itim na panyo na iniinog niya sa kanyang palad — ito ang tagapagmulat ng malupit niyang kapangyarihan.
Sa kabilang banda, si Kumadrona ay isang makalumang babaeng kilala sa pagiging mahilig sa mga kaharian ng mahika at kadiliman. Tinagurian siyang "Kumadrona" dahil sa kanyang galing sa pagmamagic at sa pagtuturo ng mga mala-demonyong mga ritwal. Matagal na siyang namumuhay sa Pook ng Dilim at may mga salaysay na siya'y may abilidad ding kumuha ng kaluluwang tao.
Kahit magkaiba ang kanilang likas na kalikasan, ang dalawang ito ay nagtagpo sa ilalim ng naglalakihang puno ng kamatayan, kilala sa tawag na "Puno ng Kagubatan." Dito, sa tinuturing na sentro ng Pook ng Dilim, nagsisimula ang kanilang kuwento ng kababalaghan.
Si Pikot ay naglalakbay sa kagubatan, nagbabantay at nagmamasid sa mga nilalang. Isang araw, habang siya'y nasa tabi ng lawa, napansin niyang may babaeng naglalakad sa tabi ng kagubatan. Ipinagtaka niya ang presensya ng babae dahil sa mga kwento tungkol kay Kumadrona.
"Sinong naroroon?" tanong ni Pikot nang malapit na ito sa kanya.
Si Kumadrona ay humarap at ngumiti ng mapanuya. "Ako ay si Kumadrona, at ako'y narito upang alamin kung totoo ang mga kuwento tungkol sa 'Pikot' na tagapangalaga ng kagubatan."
Si Pikot ay nag-aalangan sa kanyang pagtitiwala. "Bakit ka nandito? Anong layunin mo?"
"Hindi mo ba alam?" sabi ni Kumadrona na may ngiting masama. "Ang inyong kagubatan ay puno ng mahika at kababalaghan. Ako ay narito upang mag-eksperimento at suriin ang mga kaluluwa na nagpapalakas sa iyo."
Sa kabila ng pangamba ni Pikot, hindi niya magawang pigilan ang kanyang pag-aalala para sa mga nilalang sa kagubatan. "Huwag mo silang sasaktan! Ako ang tagapangalaga dito at ako ang nagbabantay sa kanilang kaligtasan."
Ngunit hindi ito napaamo kay Kumadrona. Itinuro niya ang kanyang kamay patungo kay Pikot at biglang itinapon ang isang pwersadong kalakip ng mahika. Napilitang umurong si Pikot at magpalaya ng malalakas na sigaw, habang unti-unting nawawala ang kanyang lakas.
Lumapit si Kumadrona kay Pikot, isinama ang kanyang mga kamay at pumilantik sa harap nito. "Ngayon, aking mahal na Pikot, ikaw ay magiging alipin ko. Ako na ang magiging tagapangalaga ng kagubatan, at ako na ang hahawak sa mga kaluluwa."
Si Pikot ay naging malamlam ang mata, nawalan ng malay, at naging alipin ni Kumadrona. Si Kumadrona ang nagmana ng kapangyarihan niya at nagkaroon siya ng kaharian sa Pook ng Dilim.
Sa mga sumunod na panahon, ang Pook ng Dilim ay nagdulot ng mas maraming mga kuwentong katatakutan. Ang mga nilalang sa kagubatan ay naging mas takot kay Kumadrona kaysa sa anumang kapahamakan mula kay Pikot. Ang mga kakaibang sigaw at hagulgol ay naging bahagi na ng gabi-gabing kapaligiran.
Habang panahon ay lumilipas, ang mga tao'y nag-aalab sa kanilang pagnanasa na matapos ang kaharian ni Kumadrona. Ngunit ang kapangyarihan ni Kumadrona ay matindi, at wala ni isa man ang nagtagumpay na talunin siya.
Hanggang isang araw, nagising si Pikot mula sa kanyang pagkakasugat at pagkakakulong sa isang masalimuot na kagubatan. Sinubukan niyang balikan ang kanyang dating kapangyarihan at gumawa ng makapangyarihang panyo mula sa mga dahon at mga buhok ng mga nilalang sa kagubatan. Ipinakiramdam niya ang kanilang kaluluwa at itinulak ang kanilang mga damdamin at lihim na lakas.
Si Pikot ay sumigaw sa mga hangin, inawit ang mga awit ng kalayaan, at sumigla ang kanyang katawan. Tinawag niya ang mga kaluluwang ninakaw ni Kumadrona at dahan-dahang nakuha ang kanyang kapangyarihan.
Sa wakas, ang mga nilalang sa kagubatan ay nagbangon at sumuway laban kay Kumadrona. Sa isang malalim na laban, itinapon ni Pikot ang kanyang kapangyarihan sa kanyang panyo at binasag ang mga alitaptap na nagbibigay-liwanag
sa kaharian ni Kumadrona.
Ang mga alitaptap ay sumiklab ng malakas, at ang mga sigaw ng takot ay nagmistulang isang walang katapusang pag-ulan sa Pook ng Dilim. Sa kabila ng pag-aalab na ito, naging mahina si Kumadrona, nawalan ng lakas, at naglaho sa kadiliman.
Nang mawala na si Kumadrona, ang Pook ng Dilim ay unti-unting nagliwanag. Ang mga alitaptap ay naglaho, at ang mga nilalang sa kagubatan ay nagpasalamat kay Pikot sa pagpapanumbalik ng kanilang kalayaan.
Si Pikot ay bumalik sa pagiging tagapangalaga ng kagubatan, ngunit ang kanyang puso at isipan ay laging bukas sa posibilidad ng kadiliman. Ipinagpatuloy niya ang pagmamasid sa mga nilalang at pag-aalaga sa kanilang kaligtasan, ngunit itinuring din niya itong paalala na ang kapangyarihan ay maaaring maging sumpa o kaligtasan depende sa paggamit nito.
At hanggang sa ngayon, ang kuwento nina Pikot at Kumadrona ay nagpapabagalot pa rin ng takot at pagnanasa sa mga puso ng mga naglalakbay sa Pook ng Dilim, at patuloy na nagiging paalala sa kanilang lahat na ang kababalaghan ay hindi dapat basta-basta'y babalewalain.