Hugo's POV
            I puff my cigar and drink the wine I'm holding right now. Andito ako sa pool area ngayon nakatambay dahil hindi pa rin ako mapalagay buhat nung namatay si Vriany.
Inaayos pa lang ang bangkay nya at wala pa rin balita kela Sunny at Callie na nag prisinta sa pag aasikaso ng lahat.
Bigla kong naalala ang sinabi ni Vriany bago sya mamaalam, mula sa ospital ay hindi maalis sa isip ko ang mga sinabi nya na may konektado kay Klein. Hindi ko alam kung bakit, pero maging ako ay hindi maganda ang kutob.
Marami na rin akong napapansin kay Klein nitong mga nakaraang araw. Lalo na kay Slixine.
*Flashback*
Nag-inat ako ng aking mga braso ng matapos ako sa mga gawain ko para sa school, habang hindi pa kami nakakapasok, nag take muna ako ng online class.
Sayang din naman ang grades diba?
Tumayo ako habang nag iinat at lumabas ng kwarto ng may marinig akong naglalakad sa baba.
May gising pa? 3am na ah.
Kumuha ako ng patalim at maingat na naglakad palabas ng kwarto. Kahit madilim ay naaaninag ko pa rin ang pigura ng kung sino man ang nag lalakad na ito.
Nakasunod lang ako dito hanggang sa makababa kami, at mukhang hindi nya napapansin ang presensya ko dahil kung anong kilos nya kanina ay ganon pa rin ngayon.
Agad akong sumandal sa gilid ng hagdanan na medyo may kalayuan sa pintuan palabas.
"Saan ka pupunta?" Mahinahon kong tanong na ikinatigil nitong taong nasa unahan ko. Wala akong narinig na sagot kaya lalapitan ko na sana sya ng buksan nya ang ilaw.
Napapikit pa ako dahil sa linawag ng ilaw at tumambad saakin si Slixine.
Napahinga naman ako ng maluwag at agad na tinago ang patalim na hawak ko.
"Hugo."
"Oh? Bakit gising ka pa? Anong oras na ah." Muli ay wala nanaman akong narinig sagot sakanya habang abala akong ineexamine ang suot nya.
Napakunot naman ang noo ko. She's going out again? At this late time? Paano ko nasabing aalis sya? Dahil nakasuot sya ng leather jacket, white sleeveless sando, high waist ripped jeans at rubber shoes. Naka sumbrelo pa nga sya e.
"Where are you going?" Kalmado akong nag tanong sakanya para hindi nya mahalatang kung ano ano na ang pumapasok sa isip ko.
"Mag papahangin lang." Tipid nyang sagot. "Mag papahangin pero ganyan ang suot mo?" Kumunot naman ang noo nya. Oh shit, I think I hit a nerve.
"Since when did you get interested sa mga sinusuot ko? I'm going to wear what I want. Huwag mo akong papakialaman." Nagulat ako sa sinagot nya saakin pero hindi ko iyon pinahalata. Napapailing naman akong tumawa.
This is the first time na makita ko syang nairita sakin at ganyan mag salita. Ibang iba sya ngayon sa Slixine na kilala namin. Alam kong may nag iba sakanya at hindi ako tanga para hindi mapansin 'yon.
"Alright, I'm sorry. Take care." I said and smile at her. She blankly nodded before opening the door.
"I'll be back." Anito bago tuluyang umalis.
Napakamot na lang ako sa batok habang nakatingin sa pintuan. Sungit naman non ngayon.
*End of flashback*
"Hoy!" Halos mapatalon ako sa gulat ng marinig ang boses ni Zrindle.
Masamang tingin ang pinukol ko sakaniya na ikinatawa nya lang.
"Sorry na, tulala ka nanaman e. Kanina pa kaya kita tinatawag." Tatawa tawang sabi nya naupo sa gilid ko. Buntong hininga lang ang naisagot ko sakanya bago ininom ang natirang wine na nasa basong hawak ko.
Isang katahimikan ang namayani saaming dalawa ng halos labing limang minuto.
"Napapansin ko lang na laging naalis si Slixine tuwing madaling araw. Naka pang-alis pero ang paalam ay mag papahangin lang." Panimula ko.
Napalingon ako sakanya ng bahagya syang tumawa. "She did it again." Kumunot ang noo ko sa sinabi nya.
"What do you mean?" Sasagot pa sana sya ng biglang sumulpot si Klein mula sa kung saan. "Hey, kakain na daw." Pambungad nito. Parehas kaming tumayo ni Hime at nag pagpag ng short na puro alikabok.
Hindi naman nakalagpas sa paningin ko ang kakaibang tingin ni Hime kay Klein na lalong ipinagtaka ko.
May nangyayari bang hindi ko alam? Tsaka bakit ganon na lang makatingin si Hime sakanya? Knowing Hime, she's good at investigating someone.
Hindi kaya may kinalaman 'to sa pagkamatay ni Vriany? Napatingin ako kay Klein na naglalakad na palayo tsaka kay Hime na madilim ang mukha na nakatingin sa pigura nito.
Kailangan ko na bang kumilos?
Marcus' POV
               Napahilot ako sa sentido ko dahil sa dami ng iniisip ko ngayon, dahil na rin sa nangyayari sa pamilya ko at lalong lalo na sa anak ko.
"Shit, I really need my wife right now." I breathe heavily and took out my phone from the pocket of my coat.
I dialed my wife's phone number, hoping she's not busy because I missed her so much and it's making me damn crazy when she's not around.
I smiled when she answered my call.
["Hey, hon."] She greeted.
"I missed you so much." I smiled when heard her giggling.
["I missed you more. How are you?"]
"Tired and stress, but I'm fine now. How about you? Our children?"
["You should rest, Hon. You might get sick if you don't rest."]
"Nah, I'm fine. How are you? How's our children?"
["We're doing great, your little girl misses you and always talks about you. I think I should book a flight tomorrow."]
"Not so fast, Hon. Andria's facing a big problem with Natasha."
["What?!"]
"You heard me. Let me deal with it first bago kayo umuwi ng pilipinas, I won't have you get involved with this problem."
["Marcus, I am the Queen. And it's also my responsibility to protect my daughter."]
"I know, and I am still the boss. Don't forget that we still have a little that you need to take care of." I heard her sighed.
["Fine, but please, take care of Andria and yourself."]
"I will, I love you."
["I love you too."]
I immediately end the call when someone knocks on the door.
"Come in."
"Tito." Bati ni Khalil at bahagyang tumungo bilang respeto ngunit kapansin pansin pa rin ang madilim nitong mukha.
"Take a sit." I signaled him to sit and he did. "There's a traitor in your group." Panimula ko at pinagmasdan kung anong magiging reaksyon nya ngunit nanatiling seryoso at kalmado ang kaniyang mukha.
Napangisi ako. He knows.
"Alam nila ang planong ginawa ni Andria and used it as their chance to kill Andria, but unfortunately, Vriany saved her in order to expose the traitors." Saad nito at napahilamos dahil frustration. Napayukom naman ang kamay ko.
"How dare she tried to kill her own cousin? bitch." Galit na saad ko. Nanatili naman syang tahimik.
Muli kong ikinalma ang sarili ko at sumandal sa upuan. "How did you know?" Tanong ko. Kalmado nya naman akong binalingan ng tingin.
"Because I'm Khalil. And I will do anything for your daughter." Sagot nito na nakapag pahalakhak saakin.
"I like your answer, son." Puri ko. He really loves my daughter.
"May inutusan ako sa mga tauhan ko na manmanan ang Smith. And unfortunately, ayon ang nalaman ko."
kumunot naman ang noo ko.
"You already know what will happened and yet, hinayaan mo lang? Why? Are you planning something?"
Umayos muna ito ng upo hago tuluyang sumagot saaking tanong.
"Kailangan maganap ang nakatakda para magkaalaman na kung sinong tunay na traydor saamin," Sagot nito at tumayo na. "And yes, may plano ako. At sa oras na galitin nila ako, hindi ako magdadalawang isip na gawin ang binabalak ko na maging si Natasha ay hindi makakalaban saakin." Dugtong nya pa bago bahagyang tumungo at lumabas ng kwarto.
Ngingisi-ngisi akong napailing dahil sa sinabi nya. No doubt, he's indeed the son of my best friend. He's indeed the Apricus organization's successor.